"Het lukt me heel goed zonder hem. Ik zweer het. Mijn schat is geweldig." Celien kijkt me met een droevig gezicht aan. "En de foto dan?" Ik slaak een zucht. Het lukt me wel. Ik ben over hem.
Ik zit nu al zes maanden op de univers...
Het is nog een week voor de jongens weer weg moeten naar Australië. Ik baal er zo hard van, maar ik begrijp het ook wel. Hun carrière is mega belangrijk. Ze moeten hun droom leven zolang het kan. Touren is hun leven en hun liefde. Niemand mag dat van ze af nemen. Er is wel iets dat me steekt. Sinds ik en Michael weer samen zijn is alles een beetje... stroef. Het is alsof er iets ons tegenhoud om echt volledig van elkaar te houden. Volgens mij is het ons vertrouwen. We houden van elkaar, maar we zijn bang dat hetzelfde zich herhaald. Hij is bang dat ik hem ga bedriegen en ik ben bang dat hij me weer zo gaat pijn doen.
Toen ik mijn zorgen aan Calum vertelde, die als een blije puppy rondsprong toen hij wist dat we weer samen waren, kwam hij met een idee. En het klonk zo slecht nog niet. We waren samen iets gaan eten in de beste pastabar van de stad en terwijl hij in zijn pasta zat te stekken vertelde hij me wat hij dacht. "Hebben jullie al seks gehad?" Mijn ogen schoten wijd open , maar ik schudde mijn hoofd. Het was nog een beetje te vroeg. Ik wilde er eerst zeker van zijn dat hij me niet meer zoveel pijn ging doen. Wat maak ik mezelf wijs. Het is mijn schuld geweest. Hij kwetst mij alleen als ik hem ook kwets.
"Je moet gewoon eens samen uitgaan. Dat is toch logisch. Als jij bewijst dat je zelfs met drank in de buurt andere jongens afwijst. En als hij weer de oude Michael wordt in plaats van zo extreem beschermend, dan kunnen jullie elkaar vertrouwen." Ik knik zacht.
Ik weet heus wel dat het vooral mijn schuld is dat onze relatie niet helemaal hetzelfde is. Ik had hem dingen moeten vertellen. Ik had hem over die kus met Finn moeten vertellen. Dan was dit allemaal niet gebeurd. Bezorgd kijk Calum me aan. "Hey, waar is mijn sunshine? Haal die vrolijke lach weer eens boven. Het is veel te lang geleden dat ik die gezien heb." Zijn woorden doen me automatisch glimlachen en ik voel me een beetje beter. Calum is mijn beste vriend. Hij kent me zo goed en weet precies wat hij moet zeggen om me op te fleuren. Ik sla mijn armen om hem heen en druk een kus op mijn wang. "Dankje Cal. Voor alles. Je bent er altijd voor me en ik zou niet weten wat ik zou moeten zonder je."
"Je zou een stuk saaier zijn dat ik zeker." Grinnikt hij. Ik lach mee en geef hem een speelse klap tegen zijn arm. "Neen grapje, ik ben blij dat ik je kan helpen. Kom hier." Hij spreidt zijn armen en zonder verder nog na te denken sluit ik me in zijn warmte. "Het wordt tijd dat we weer eens uitgaan. Maar eerst, kleren halen, want zo wil ik niet met je gezien worden." Met een brede lach om zijn lippen sleurt hij me de pasta bar uit.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Het begint al te schemeren als we de deur uit gaan. De hele bende heeft besloten mee te gaan dus nu lopen we als een fanfare over de straten. Ik hoop dat de buren ons niet herkennen. Michael pakt mijn hand vast en ik ga op in het gevoel van zijn zachte handpalm tegen de mijne. de elektrische schokjes die door me heen gaan. Ik wil niet dat het voorbij gaat. Mijn roze rok wappert in het briesje en mijn voeten gehuld in gloednieuwe adidas schoenen proberen het snellere tempo van de groep bij te houden. Het zal niet lang meer duren voor de rustige en opgelaten sfeer die er nu is zal veranderen in een mengeling van aantrekking, alcohol en dansen. Ik snuf de frisse lucht op en druk een kus op Michaels lippen voor ik de overvolle discotheek binnenstap.
Het is druk hier en overal drukken zweterige lijven zich tegen elkaar aan. De geur van alcohol en sigaretten hangt in de lucht. Ik zet mijn zonebril af en geef mijn tas en jack af aan de vestiaire. Ik zie dat de meeste al vertrokken zijn naar de grote zaal en sleur Michael al lachend mee naar de bar. Hij besteld twee cocktails en geeft één aan mij. Hij tilt zijn glas op. Een toost. Ik volg zijn voorbeeld. "Op ons." Met een brede glimlach antwoord ik. "Op ons."
Het duurt niet lang voor de alcohol het overneemt. Ik wordt begin minder te letten op wat ik zeg en dans zonder erbij na te denken. Ik voel me gelukkig en vrij. Naast me ziet Michael er ook vrolijk uit. Zorgeloos. Tot een jongen onze kant uitkomt. Zijn ogen worden scherper en hij let goed op wat ik doe. "Hey, je ziet er wel lekker uit. Iets drinken?" Een redelijk knappe jongen kijkt me met een scheef lachje aan. Hij heeft een kuiltje in zijn wang als hij lacht, maar het doet me echt niets. "Ten eerste, een beetje respect graag. Ten tweede, ik ben smoorverliefd op mijn vriend dus als je een sletje zoekt zal je ergens anders moeten zoeken." Ik zie de teleurstelling over zijn gezicht glijden en hij doet niet eens zijn best om het te verbergen. Ik maak nog een vaag wegwuif gebaar en hij druipt af. Als ik weer naar Michael kijk zie ik hem stralen.
De rest van de avond antwoord ik ongeveer hetzelfde aan de jongens die toespelingen maken. En ik zie Michael ook steeds breder en breder glimlachen. Het is al drie uur en plots sleurt Michael me naar buiten. We rennen de straat door tot we aan een lantarenpaal komen. Buiten adem staan we elkaar even aan te kijken. "Weet je dat je de meest wonderlijke persoon ben die ik ken?" Zegt hij met een hint van verwondering in zijn stem. "Weet jij dat jij de persoon bent waar ik het meest van houd op aarde?" Fluister ik voor ik in zijn armen spring en hem kus.
