THE PHOTOGRAPH // MICHAEL CLIFFORD

18. verrasende morgen

'Next to your heartbeat
Where I should be'

Ik weet niet goed wat er tussen Michael en mij is gebeurt sinds die dag dat hij wegliep. Het is alsof we een onuitgesproken afspraak hebben om er niet meer over te praten, maar het houd me bezig. Ben ik nog verliefd op Michael? Hij heeft gelijk. Als ik over hem was, zou ik die ketting niet meer dragen. Dan zou ik hem weggesmeten hebben toen we uit elkaar waren. Dat deed ik niet. Ik hield hem bij en gebruikte hem als houvast. Het was een soort steun. De ketting herinnerde me eraan dat onze relatie echt was geweest. Dat ik het me niet allemaal had verbeeld. 

Rusteloos roerde ik in mijn kom met cornflackes. Waarom zaten die dingen daar zelfs, Ik lust het niet eens. Met een zucht stond ik op van tafel en zette de kom op het aanrecht. In mijn kamer hoorde ik Calum op zijn bas spelen en ik bedacht dat hij waarschijnlijk aan het schrijven was dus dat ik hem beter even met rust kon laten. Ik schonk een kop chocomelk in en ging zitten op onze keuken. Margot liep de eetkamer binnen en bleef verbaasd staan. "Wat zit jij daar nu te doen? Ik bedoel, voor mij geen probleem, maar als hier onverwacht mensen zouden binnenkomen?" Ze grinnikte zacht terwijl ze een tas chocomelk voor zichzelf inschonk. Ik bekeek mezelf van top tot teen en fronste. Misschien had ze gelijk. Ik droeg een grijs shirt dat net over mijn achterste viel en daaronder droeg ik enkel een lichtblauw ondergoed. Wel, al je de bh achterwege liet. Ik keek haar terug aan. Ze stond me nog steeds met een geamuseerd gezicht aan te kijken terwijl ze al drinkend tegen het aanrecht leunde. "Oké, misschien heb je gelijk, maar ik bedoel wie in godsnaam zou vandaag op bezoek komen?" 

Een grijns verscheen op haar gezicht en ze keek naar een punt achter me. Langzaam draaide ik mijn hoofd. Ik zag Calum staan en naast hem stond een volgepakte Michael. Beide keken ze me met grote ogen aan. Razendsnel draaide ik me terug om naar Margot die me nog altijd met een geamuseerde blik aankeek. Tussen mijn tanden siste ik haar toe. "Dat had je niet eerder kunnen zeggen." Ze haalde enkel haar schouders op en richtte haar aandacht op Michael. "En wat doe jij hier als ik vragen mag? Niet gemeen of zo, maar sliep jij niet in een hotel." In plaats van zelf te antwoorden neemt Calum het op zich om de situatie uit te leggen.

"Aangezien Michael en Olivia uit elkaar zij dachten we misschien dat hij ook hier kon blijven slapen. Hij vind het nu niet de max om alleen te zijn. Ik heb gevraagd aan Celien en Luke of hij hier mocht blijven en zij vonden het geen idee. Ik dacht niet dat jullie er ook een probleem mee zouden hebben. Hij is net aangekomen en ik liet hem binnen, maar ik denk niet dat jullie dat gehoord hebben." Ik schudde mijn hoofd verbaasd van nee. Om één of andere reden vond ik dat Calum dezelfde blik als Margot in zijn ogen had. Geamuseerd en geheimzinnig. Alsof er iets aan de hand was waar ik niets van wist. Terwijl Calum nog even uitweidde over hoe ze hadden geregeld dat Michael hier kon blijven, keek ik naar de blonde jongen. Zijn ogen gleden over me een een blik van kinderlijke verbazing verscheen in zijn ogen. Hij staarde me zo intens aan dat ik me ongemakkelijk begon te voelen. Aan de andere kant vond ik het wel leuk dat hij me zo aankeek. Een geniepige glimlach verscheen op mijn gezicht toen ik besloot een beetje lol te maken. 

"Oh sorry, ik wist van niets anders had ik wel iets anders aangehad. Ik ga me even snel omkleden." Ik stond op. Even leek Michael te willen protesteren, maar hij leek te beseffen dat dat misschien niet zo'n goed idee was. Margot draaide zich om, zei de jongens gedag en liep terug naar haar kamer. Ik moest, om naar mijn kamer te komen, langs de jongens heen.Dus ik liep op hen af. Toen ik nog maar tien centimeter van Michael verwijderd was, zei ik "Leuk om je terug te zien." En glimlachte ondeugend naar hem. Ik wurmde me tussen hem en de muur waarbij ik ervoor zorgde dat ik me schijnbaar per ongeluk tegen hem aan moest drukken. Ik liep verder zonder om te kijken.

Ik hoorde Calum in de keuken rammelen met dozen en hem vragen aan Michael of hij iets wilde eten. Hij kreeg alleen geen antwoord. Ik wist dat mijn opzet gelukt was en lette erop dat ik extra met mijn heupen wiegde. Ik geniet hier echt veel te hard van. Ik deed mijn best om een lachje te onderdrukken en voor ik de deur van mijn kamer opende trok ik mijn shirt over mijn hoofd. Ik hoorde iemand scherp inademen achter me. Oeps, wie was haar bh ook alweer vergeten?  Ik opende mijn deur en liep mijn lege kamer binnen. Een zacht lachje ontsnapte uit mijn mond. de kamer lag vol rommel. Calums Bas lag op het bed en mijn bureau lag vol boeken en half geschreven verslagen. Een zucht verliet mijn mond en snel trok ik andere kleren aan. 

Toe ik terugkeerde naar onze eetkamer liep ik langst de woonkamer. Michael had het zich echt gemakkelijk gemaakt. Op een van de zetels lag een deken en een kussen. Daarnaast stonden zijn gitaren en zijn valiezen. Het was middag en ik rook aan de lucht dat Celien heerlijke spaghetti had gemaakt. Zo snel als ik kon repte ik me naar de eetkamer waar iedereen vrolijk aan tafel zat te eten en praten. Ik keek met een glimlach door de ruimte en zag dat de keuken al wat voller was dan toen ik hier kwam wonen. We zaten nu met z'n achten aan de tafel en dat was alleen als Aaron en Ashton niet mee aten. Ik wilde gaan zitten en toen ik rondkeek besefte ik dat de enige vrije plek naast Michael was. Toen ik me neerzette besefte ik dat dit nog leuk kon worden.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Sorry dat ik zo lang niets meer plaatste, maar ik was nogal druk bezig met het lezen van echte boeken en het schrijven aan mijn nieuwe verhaal. hET IS EEN MALUM FANFICTIE EN IK WEET DAT JULLIE HET LEUK GAAN VINDEN. Oké nee, maar als jullie het willen lezen. Het heet teenage dirtbag en komt uit op MIJN VERJAARDAG. 3 Februari. Ik ga mijn best doen om meer te schrijven en zeg wat je ervan vindt.