Maid in Heaven

Chapter 30

Maid in Heaven

By: @yaaannkasi

---

Wala akong pinalagpas na pagkakataon at nagpa-imbestiga agad ako sa mga tauhan ko. Ipinatawag ko si Bernardo na siyang magaling na detective dito sa Pilipinas. Siya rin ang kumalap ng impormasyon noon kay Maine Mendoza tungkol sa pagkatao nito ngunit wala ni isa man sa mga dokumento ang naglalaman ng ganoong pangalan. This time ay ipinatawag ko siyang muli para maghanap naman ng nawawalang tao at iyon ay si Nicomaine Medrano. Gusto kong malaman kung buhay pa ang batang nagpakita sa akin sa panaginip at kung totoo nga bang may Nicomaine Medrano na nag-e-exist sa mundo.

While the meeting is on-going, napapalingat ako sa cellphone ko kung mayroon na bang updates sa mga ipinag-uutos ko. Ipinag-utos ko rin kasi sa aking mga tauhan na hanapin kung nasaan si Maine. Mahirap nang hindi ko alam ang kinaroroonan niya, baka tuluyan ko na siyang hindi makita. May kailangan lang talaga akong tukuyin bago ko siya harapin. Hindi ko pa siya tuluyang napapatawad sa ginawa niyang pagsisinungaling sa amin ni Lola Tinidora pero may kung anong bumubulong sa puso ko na sana daw ay bigyan ko siya ng pagkakataong magpaliwanag.

I'm looking to the presenter but my mind was not there. Sobrang absence minded ako ngayong araw dahil sa nangyari kaninang umaga at dahil sa naging panaginip ko. Because of the two reasons, I can't able to focus myself during the meeting. Importante pa namang malaman ko ang mga marketing na gagawin namin for our next project with Mr. Rodriguez and his company. By the way, since wala pala si Mr. Rodriguez, si Duhriz muna ang pinapunta sa meeting ngayon. I don't know why his dad allowed him to come gayong wala namang alam si Duhriz sa business talks. I'm nt being harsh, but I'm the fact. Puro nga lang siya bulakbol palibhasa sustentado.

Nakakatawa ang dahil muntik na naman akong mataaman doon na mismong ako ang nagsabi. Well I admit na puro lang din ako bulakbol before but right now marami na ngang nag-iba. Katulad ng paulit-ulit kong sinabi, Maine has a big part why my whole life change. Ayyy takte! Nakakainis naman, palagi na lang napupunta ang usapan kay Maine...

Naglalaro lang ako ng ballpen habang nakatingin sa presenter nang maramdaman kong may kumalabit sa akin sa ilalim ng lamesa gamit ang paa. At first hindi ko muna pinansin pero nang makadalawang ulit ay hinanap ko na ang pinagmumulan no'n, si Duhriz pala. She's sitting in front of me kasama ng iba pang mga board of directors or coordinators.

I gave Duhriz a "what-look?" but she only smirked. Kanina niya pa kasi ako ginganun pero hindi ko siya pinapansin. Ang nakakainis pa, kung kailan ko naman siya pinansin ay lalo pa yatang gustong magpapansin ni Duhriz sa akin. Ibinaling ko na lang ulit ang tingin ko sa presenter kahit na ang totoo ay hindi naman talaga ako nakikinig.Pag-aaralan ko na lang ang mga iyon sa susunod na araw. Hindi ko rin naman magagawang makapag-concentrate dahil kay Duhriz at dahil sa takbo ng isip ko.

After the meeting adjourned, only I and Duhriz was left in the room. Nag-aayos na ko ng mga gamit ko para bumalik sa office ko pero itong si Duhriz ay bigla-bigla na lang iginapos ang sarili niya sa akin. Niyakap niya ako pero nakatalikod ako sa kanya.

"Wanna go and hang out with me?" tanong ni Duhriz sa akin. Her voice sounds flirty.

Itinanggal ko naman ang dalawang kamay niya papalayo sa akin. Nilingon ko siya at saka ngumiti. "No. I have so many things to do Duhriz lalo pa't may bago na naman kaming project ng Dad mo."

"Pero matagal pa naman iyon... Why don't you give yourself a long break? Lets go to the beach or ount of town... Mamasyal tayo..."

"If you want so, then do it Duhriz. 'Wag mo akong isama... Nandiyan naman si Frankie, you can go with him and other friends."