...Dlaczego?

Oni

Witajcie dzieci! Znacie opowieść o Nich? Nie? No to zaraz ją wam opowiem.

Ona była Nią. Miała białe włosy. Ale nie zdradzajmy końca.

Ona jest nią. Ma białe włosy. Usta są czerwone jak wino. Na razie jak wino. Myślicie, że jest piękna?

Była.

On jest Sobą. Ale później stał się też nią. Czarne włosy. Oczy zmieniające barwę. Gdy patrzy na niebo, są niebieskie. Gdy na nią, mają kolor czerwony. Ponieważ odbijają obraz.

Patrzy na Nią. A ona na niego.

Gdy szli do kawiarni, lub na spacer. Zawsze na siebie patrzą.

Myślicie, że się kochają? Nie do końca.

Ona ma w sobie miłość. A On złość.

Ona go kocha. A On na nią patrzy.

Patrzy czerwonymi oczami.

Czerwonymi od jej krwi.

Leży w łazience. Już nie jest Nią. Nie jest też Nim. Nie jest już nikim. Lub jest Nikim.

A On jest. Jest złością I nienawiścią. Jest śmiercią. Ona spojrzała mu w oczy. I dlatego jest już Nikim. Bo jego oczy zmieniły barwę. Na barwę jej krwi.

Ponieważ śmierć daje każdemu po równo.

Więc dzieci, nigdy nie spoglądajcie Mu zbyt wcześnie w oczy.

Pilnujcie, by zbyt wcześnie nie zmieniły barwy.

Na barwę krwi.

Podobała wam się ta opowieść? Jest prawdziwa. I to wy namówiliście ją, by zerknęła w jego oczy, choć na chwilę. By się mu oddała.

Dzieci.

On każdemu daje tak samo.

Młodzież.

On nie przebiera.

Dorośli.

On przyjmuje każdego.

Starcy.

Lecz nie patrzcie zbyt wcześnie w jego oczy. Ponieważ Ona to największy Dar.

A Ona jest życiem. Trzymajcie Jej rękę, nie pozwólcie na ucieczkę.

Ani na Jej, ani na swoją~