KÖR KIZ ÜVEY ABİ

Kornea Nakil Listesi

Merhaba arkadaşlar yeni bölüm gecikmelide olsa geldi. Bu bölümden sonra  olay övgüsü birazda değişecek inşallah beğenirsiniz.

♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡

Sabah odamın kapısının duvara çarpma sesiyle uyandım.
- Asya kalk.
-Ne var yine?
- Babamlar geldi.

-Neden?

- Acil gelmeleri gerekmiş.
-Neden?
- Neden kelimesinden başka bir kelime bilmiyor musun? Sürekli neden diyorsun. Bilmiyorum. Bana bir şey demediler.
- Tamam. Sen git ben geliyorum.
- Tamam.

Sanırım dün anneme verdiğim haber yüzünden gelmiş olmalıydılar. Benim yüzümden balayılarını yarıda kesmelerini istemezdim. Arda öküzü kapıyı çalmayı ne zaman öğrenecekti? Bunu da merak ediyordum. Napalım katlanacağım. Küçük çocuk gibi davranacak halim yok. Ali amcanın özellikle de annemin üzülmesini istemiyorum. Üzerimi değiştirip odamdan çıktım ağır adımlarla banyoya gidip elimi yüzümü yıkayıp annemlerin yanına aşağıya indim.

-Anne hoş geldiniz.
-Hoş bulduk tatlım.
-Hayırdır kötü bir şey yok ya?
-Hayır, sadece ameliyat hakkında bilgi almak için yanında olmak istedik ondan geldik canım.
-Ama anne benim için neden tatilinizi yarım bıraktınız.
- Hayır, canım. Sakın bu şekilde düşünme. Sen bizim için tatilden daha önemlisin.
Tatile her zaman gideriz.
-Peki, Ali amca ne diyeyim. Bugün için bende hastaneye gitmeyi düşünüyordum.
- Bizde geliyoruz seninle Asya.
-Peki, anne sen doktorla konuşup randevu saati alır mısın? Ona göre gideriz.
-Tamam, canım haydi mutfağa gidelim. Şans eseri Arda kahvaltıyı hazırlamış. Kahvaltımızı yaptıktan sonra da doktoru arar ona göre de gideriz.

Hep beraber masaya oturduk kahvaltı yapıyorduk. Annem tatilde yaptıklarını anlatıyordu. Kahvaltım bitince masadan kalktım. Odama giderken Arda'nın arkamdan bağırmasıyla durdum.

-Asya?
-Efendim?
-Gerçekten ameliyat olacak mısın?
-Ne o? Benimle dalga geçemeyeceksin diye endişeleniyor musun? Bana kör diyememekten mi korkuyorsun?
-Saçmalama Asya.
-Bana söyleyecek bir şeyin yoksa sen gidiyorum.

Tam gitmek için hareket etmemle Arda'nın kolumdan beni kendine çekmesi bir oldu. Bu çocuk sabah sabah ne kullanmıştı? Beni merdivenin tırabzanlarına yapıştırmasının nedeni ne olabilirdi?

- Hayır, efendim hiçbir yere gidemezsin.
- Neden gidemezmişim? Beni rahat bırakır mısın?
-Hayır bırakmıyorum.
- Bırak dedim sana.
- Bırakmazsam ne olur?
- Bağırırım Arda.

Arda'nın nefesini yüzümde hissediyordum.

-Bırakıyor musun yoksa bağırayım mı?

Bağırmak için ağzımı açtığımda Arda'nın beni öpmesi bir oldu. Beni öperek susturmayı başarmıştı bu aşık olunası pis hayvan. Ama o kadar kolay değildi? Bana yaşattıklarını unutmadım. Arda'yı kendimden iterek uzaklaştırdım. Suratına tokat atma isteği vardı içimde ve ben bunu başaramayacaktım.

-Bunu sakın bir daha yapma sakın.

İçimde oluşan bu garip duygu ile odama gittim. Bu ilk öpücüğümden farklıydı. İlk öpücüğümü ondan kurtulmak içindi. Şimdiki öpücüğüm ise gerçek bir öpücüktü. Gerçek anlamda ilk öpücük sayılırdı. İlki gibi duygusuzca değil anlam yüklüydü. İlk öpücüğümü çalan kişi olarak ikinci öpücüğümü de o hayvandan almıştım. Sinirden küplere binmiştim. Arda'ya söverek üzerimdeki pijamaları çıkarıp dolapta üstün körü elime gelen kıyafetleri giymiştim. Uyumlu olup olmadıkları konusunda en ufak fikrim yoktu. Neticede annem odama gelip ne giymem konusunda bana yardım ettikten sonra kendi de hazırlanmak için odasına gitti. Bende üzerimi çıkarıp annemin hazırladıklarını giydikten sonra annemin yanına gittim.

-Anne hadi gidelim.

-Tamam, canım hadi gidelim.

Evden çıkıp annemle beraber ağır adımlarla arabaya ilerledik. Arabaya bindiğimizde Ali amca ile annem sohbet başlamıştı. Aklımda babamla en son sohbet ettiğim gün varken kendimi Arda'nın beni öptüğünde hissettiğim o garip duyguyu düşünürken yakaladım.

Aptalsın kızım sen aptal. Onun seni öpmesine nasıl izin verdin? Aptal Asya Aptal. Kendi kendime kızmıştım. Beni öpmesinden duyduğum o haz aklıma geldikçe çıldıracak gibi oluyordum. Ben bunları düşünürken annem hastaneye geldiğimizi söylemişti.

-Asyacım hastaneye geldik.

Evdeyken rahat hareket ediyordum ama sokakta öyle değildim. Annemin yardımı ile arabadan indim. Annemin koluna girmiş onun beni yönlendirmesi ile hastaneye doğru ağır adımlarla ilerliyorduk. Hastaneden içeriye girip doğruca doktorun odasına ilerledik. Ben içeriye girmede önce annem doktor ile konuşmak istiyordu. Bu yüzden beni koltuğa oturturdu ve doktorun odası olduğunu düşündüğüm yere gitti.

Kaza yapıp hastaneye geldiğim ve doktorlar tarafından kör olduğum teşhisi koyulduğu günden itibaren adım kornea nakli yapılacak olan hastalar listesindeydi. Nihayet sıra bana gelmişti. Sabırla bekliyordum bu günü ve sonunda gerçek olmuştu. Görebilecektim. Her şeyi ve herkes tıpkı eskisi gibi görebilecektim. Sizce de bu mutlulukların en büyüğü ve en güzeli değil miydi?