Warrior Cats Klimopkits Profetie ✔

hoofdsuk. 2

Klimopkit opende zijn ogen, de wereld rondom hem was bedekt met sterren, hoge bomen en prooidieren. Hij wist waar hij was, hij was in de sterrenclan. Een grijze oude kattin stapte naar hem toe. "Waarom doe je alsof je de boodschap niet kreeg? Klimopkit, de sterrenclan gaat je geen smoesjes vertellen! Waarom snap je dat niet?" knorde de oude kattin "ik... Ik snap niet wat je allemaal verwacht van mij." "dan moet je dat maar leren snappen!" er kwam een mooie gouden kat bij die het woord overnam "sommige dagen zijn niet zoals je het wil, toch leef je nog. Bij deze uitdaging zal je ook nog leven, maar je moet mij en je clan vertrouwen, zonder jou, zijn de clans verloren, laat los wat je lief hebt, op een dag krijg je alles weer, maar je moet geduld hebben en ons en je clan bewijzen dat je het durft." de stem van de gouden kater klonk rustig.  "Ik... Ik zal mijn best doen." antwoorden klimopkit.

Met een ruk opende klimopkit zijn ogen, ondanks hij in zijn nest lag en juist geslapen had had hij het gevoel van manen nog niet geslapen te hebben. Zijn ogen vielen bijna toe. Zwak zonlicht scheen door de ingang, hij voelde dat hij het moest zeggen. Hij stapte de kraamkamer uit en ging aan de ingang van wolksters hol zitten. "Kom binnen" klonk het klimopkig trad binnen en dichte zijn ogen op Wolkster "Ik wil je een iets vragen. Laat me uitspreken" miauwde klimopkit "natuurlijk" antwoordde Wolkster onder de indruk "ik ben naar buiten geweest... In de nacht, ik wist dat het niet mocht, toch deed ik het. Ik ging naar de maanpoel... En daar... Kreeg ik een droom, van de sterrenclan. Ze zeiden 'Jouw toekomst is niet de toekomst van een gewone krijger, je zal alles wat je lief hebt moeten opgeven voor je clan en ons te redden. Je zal veel moed moeten tonen, je bent niet maar een kitten, jij hebt de toekomst van iedereen in jouw klauwen!' ik geloofde het zelf niet, tot deze nacht, de sterrenclan zocht me weer op... Ze zeiden dat ik echt iets moest doen! Ook al ben ik maar een kitten..." hij wist dat hij onzeker klonk en wachten wolksters antwoord af "Je weet dat je niet buiten mag gaan. En hoe graag ik ook wil jou kan ik niet geloven, je bent nog maar een kitten, en zij krijgen geen dromen van de sterrenclan! En ik wil dat je nu maar dan ook nu mijn hol verlaat, ik wil niet dat je nog met een zo een smoes komt! Begrepen?!" klimopkit zakte in elkaar, draaide zich om en stapte naar de uitgang met zijn hoofd diep naar onder gebogen "ik lieg niet. Maar ieder gelooft wat hij wil." en hij verliet het hol.