Warrior Cats Klimopkits Profetie ✔

Hoofdstuk. 12

Klimopkit slenterde langs de lange weiden, hij keek naar de sterrenhemel boven hem, het was de avond na zijn enge droom... Het was avond, de sterren fonkelden aan de hemel waarom ben ik hier, wat is mijn toekomst? Waarom, waarom moest klauwkit sterven door deze profetie, waarom maakt deze profetie mijn leven kapot? Hij sprong op een rots, en probeerde zich voor te stellen hoe Klauwkit daar stond, en dat de rots afbrokkelde. Hij sloot zijn ogen. En herinnerde zich aan die keer in de kraamkamer

               ~~in de kraamkamer~~
Klimopkit zat in de kraamkamer, hij keek zijn moeder aan, die tegen de rand van het hol een muis opat, hij wist niet wat te doen... "He, klimopkit! Kom eens" het was het gefluister van Klauwkit, die hem speels aankeek. Klimopkit sprong naar haar toe "Ja, wat is er nu?" murmelde hij liefdevol, terwijl hij in haar ogen keek. "Kom je vanacht mee naar buiten? Dan... Dan kunnen we even vrij zijn..." murmelde ze, haar ogen stonden vrolijk, ze begon te snorren... "Ja, ik ga met je mee!" zei hij terwijl hij haar een kopje gaf, hij wou dat dit moment eeuwig duurde, dat hij voor altijd bij haar zat.

"Kom klimopkit! De kust is veilig!" hoorde hij klauwkit zeggen. "Ik kom" murmelde hij terug, en volgde klauwkit het kamp uit, daar was hij dan in het woud, bij Klauwkit. Het was er beeldig... Hij drukte zich tegen de grond, en sprong speels op haar, en rende dan weg. "He! Ik krijg je wel!" riep klauwkit, en ze liep hem achterna. Op dat moment waren ze zo vrolijk...

                        ~~heden~~
Alles was voorbij, alleen haar zoete geur hing nog om Klimopkit. "Klauwkit... Waarom..." murmelde hij, en op de rots viel hij neer, hij ging slapen. De wind streek zijn vacht, hij was nog zo jong, en hij stond er nu helemaal alleen voor. In zijn droom vond hij zich weer op een grote open plaats, omringt door katten, hij dacht dat het de sterrenclan was. Een zilveren poes liep naar hem toe "sssst" murmelde ze, aan haar zoete geur wist klimopkit dat het Klauwkit was "Jij, jij hebt de toekomst van alle clans in je klauwen! Nu zal ik je je krijgsnaam geven, je hebt alles geleerd wat je moet leren, jouw krijgersnaam zal Klimoppels zijn, je naam heb je te danken, omdat ik klauwpels zou geheten hebben, en dat jij nu mijn leven zal voortdragen, omdat ik toch nog een plek bij de clans zou hebben, mij... Mij mag je nu Klauwstroom noemen, omdat jij normaal klimopstroom zou heten, we zullen eeuwig bij elkaar zijn, nu onze namen gemengd zijn... Ik hou van je klimoppels, maar jouw toekomst licht bij een andere poes..." eindigde ze haar zin. Het woud, en de katten vervaagden. Klimoppels lag nu alleen op de rots.