Warrior Cats Klimopkits Profetie ✔

hoofdstuk. 19

Klimoppels probeerde zijn ogen te openen en zag nog hoe zijn tegenstander naar hem uithaalde, zij klauw raakte juist zijn keel niet. Maar klimoppels was zo zwak, hij zou sowieso verliezen. "Pas op klimoppels!" schreeuwde schors. Hij voelde en klauw zijn oor vastgrijpen. "Laat me los!" schreeuwde klimoppels met zijn laatste krachten. Maar de leider liet hem niet los.

"Klimoppels?" hoorde klimoppels. Hij voelde hoe hij in een plas bloed lag. "Klimoppels?" het was weer dezelfde stem, het was schors. Klimoppels opende zijn ogen, en zag zijn tegenstander, maar niet meer op hem, maar hij lag onder een steen, bloed drupte op de grond. "Er is zonet een steen op hem gevallen. Jij bent gewonnen Klimoppels!" het was weer de stem van Schors. De andere leider onderbrak hun. "Jij bent gewonnen, maar eigenlijk niet door te vechten. Wij stoppen onze aanval op de sterrenclan, maar we komen niet terug naar de clans. Murmelde de andere leider, die rouwde bij het lichaam van zijn vriend. Klimoppels kon het eerst niet geloven. "Ik ben gewonnen... Schors wij hebben gewonnen!"

Klimoppels werd wakker, uit zijn dromen, hij keek naar zijn pels, geen schrammetje... Hij keek Schors aan, die hem trots aankeek. "Ik ben zo trots op jou... Nu kunnen we terug naar de clans" murmelde ze terwijl ze haar tegen hem drukte. "Ja, kom naar onze clans!" riep klimoppels uit terwijl hij de grot uitrende. "Vlugger!" schreeuwde hij naar schors. Klimoppels voelde zich eerst in lange tijd gelukkig, trots maar vooral zorgeloos. Zijn poten rende sneller als dat ze ooit gerend hadden. Er was veel tijd vergaan, en hij hoopte dat er niet veel katten heen gegaan waren. "Wacht Klimoppels ik kan je niet volgen!" schreeuwde Schors buiten adem. Maar klimoppels rende door, hij was zo gelukkig.

"Schors?" vroeg Klimoppels. "Ja wat is er klimopje?" vroeg ze liefdevol. Er was nu al even voorbijgegaan als ze vertrokken uit de bergen. "Toen ik naar hier kwam kreeg ik overnachting bij een kat, die woont daar, zou je het goed vinden als we er eens langs gaan??" Schors keek hem liefdevol aan "natuurlijk... Hoe noemt hij?" vroeg ze. "Charley" antwoordde Klimoppels, die naar het huis van Charley keek.

"Charley!" riep Kkimoppels uit, een gestalte, kwam uit het kattenluikje gesprongen. "He! Klimopkit! Ik kan mijn ogen niet geloven!" riep de kater uit. "Ooh Charley, ik ben zo blij je weer te zien!! En het is klimoppels geworden." mauwde klimoppels trots. "Wat leuk!" murmelde Charley. Klimoppels keek om, waar was Schors? Hij keek achter het muurtje, en zag haar gestalte, ze stond te wachten "kom Schors, kom toch" in haar ogen was een tikeltje schrik te zien. "Wat is er Schors?" vroeg Klimoppels ongerust. "Die kat... Die kat is van de Maanclan!" gilde ze uit. "Ho.. Hoe ....Hoe bedoel je?" nu kwam de angst ook op bij hem, Schors wist zo veel... "Charley!" gilde klimoppels uit. "Waar kom jij vandaan?" siste Klimoppels. Nu was er ook angst in de ogen van Charley ze zien. "Het is niet wat je denkt!" gilde de oude kater. "Ik was een kleine kitten, maar ik had geen zin om de sterrenclan aan te vallen, dit kon ik niet over mij hart krijgen, dus ben ik weg gegaan, en toen zag ik jou, van de clans... En ik wist.... Dat jij de clans zou redden!" murmelde hij, schuldgevoel flakkerde in zijn ogen op. "Jij wist dat? Iedereen wist van iets behalve ik? Iedereen wist alles en ik... Ik wist niets!" Schreeuwde Klimoppels. "Door deze reis ben ik Klauwstroom kwijt, zij was te jong om te sterven, en iedereen zwijgt hier?!" Hij voelde woede in hem opborrelen. "Het spijt me zo..." murmelde Charley.

"Wij gaan door, Naar de clans, tot ziens Charley." Nu was het Schors. "Het... Het was leuk jullie nog eens gezien te hebben." mauwde Charley als afscheid. Klimoppels knikte hem nog een keer toe, en draaide zich dan om. "Tot ziens Charley..." fluisterde hij.