Warrior Cats Klimopkits Profetie ✔

Hoofdstuk. 10

Hoofdstuk 10, nu is voor de allereerste en laatste keer, Wolkster de hoofdrol! Voor dit ene hoofdstuk, comm zijn welkom!

Wolkster zat in zijn hol, hij blikte op zijn poten neer, Klauwkit was uit hat kamp gelopen, nadat ze het nieuws te horen kreeg van Klimopkit. Wolkster was in gedachten verzonken, was hij het wel waard leider te zijn? Klimopkit had hem verteld over een droom, kon hij niet samen met hem naar een oplossing zoeken, dat zou een echte leider toch gedaan hebben? En was Klimopkit nu nog in leven, of was hij dood? Zijn hoofd barste van al die vragen. Hij besloot te gaan jagen, Klauwkit zou wel weer komen, hij liep naar zijn commandant, en Naval hem de leiding over te nemen, tot ze terug waren. Wolkster liep richting de grote rots

Hij opende zijn mond, om de lucht te smaken, tot zijn schrik rook hij geen prooi, laar bloed... Verward liep hij naar het bosje, waar niets was, de geur van bloed kwam van de rots, angstig liep hij er heen, en toen hij de rots betrad, zag hij dat er rotsen afgebrokkeld waren, hij stapte verder, en keek naar beneden, als hij dat gedaan had, sprong hij vol afschuw terug achteruit, klauwkit lag daar, in het water, zachte golven namen haar bloed mee, een grote steen, dat groter was als zijzelf had hem in haar buik geboord, haar ogen lagen nog open, ze blikten naar de sterren, haar mooie lange haren kleefden aan haar lichaam, Ze was dood. Wolkster kreeg tranen in zijn ogen. Hij liep naar beneden, en nam het kleine lichaam uit hat water "klauwkit?" zijn stem beefde, hij wist dat ze dood was, maar hij kon het niet geloven hoe kon ik nu zo stom zijn dacht hij droef, en droeg het lichaam, naar het kamp, als hij daar aankwam, liep Braampels hem te gemoet "wat is er gebeurd?!" schreeuwde hij. "Het spijt me zo..." fluisterde Wolkster, en legde haar kleine lichaam op de grond. "Ze is van een rots gevallen, in de rivier... Jet spijt me zo..." fluisterde hij nogmaals, de clan had zich algauw verzameld, verschillde treurkreten galmden door het kamp Dit is allemaal mijn schuld! Ik heb Klimopkit niet geloofd, en had ik dat gedaan, dan leefde ze nu nog! Ik ben een vervloekte leider! Schreeuwde hij z'n eigen in z'n binnenste toe. "We zullen vannacht de dodenwacht houden." riep hij de clan toe. Hij werd verscheurd, van boosheid, dat hij het zover kon laten komen. Ik ben geen leider, ik ben een dwaze oude kater, die niets kan...