Warrior Cats Klimopkits Profetie ✔

Hoofdstuk 3

Klimopkit haalde plukken gras uit de aarde en smeet ze dan hardhandig weg, wat moest hij nu doen? Hij voelde natte druppels op zijn pels en hoorde zijn moeder beshart aan de ingang van de kraamkamer zijn naam roepen "klimopkit, het is koud kom binnen voor je nog withoest krijgt!" "ik kom al , ik kom al!" riep hij haar toe voor hij een van de leerlingen een knik gaf. "Wil je nu spelen?" het was de stem van zijn zus. Hij draaide zich met een ruk om "kerskit... Nu gaat het niet, sorry" hij bekwam medelijden met zijn zus, wat als hij haar nooit meer zou zien? Hij raapte zich van de grond en zei "goed dan als we het spelletje 'schaduwclan' spelen" het was een spel met veel vechten in en zijn zus keek hem plagerig aan "goed jij bent de schaduwclankat!" riep ze terwijl ze zich omdraaide om zogezegt een andere richting uit te kijken als de 'schaduwclankat' haar zou aanvallen. Met een hoge sprong lande klimopkit op haar schouders, hij haalde uit naar haar buik en ze draaide zich bliksemsnel om "schaduwclankat!" riep ze lacherig uit. Klimopkit hielt haar blik stand "ik kom jullie kamp verwoesten en de sterrenclan!" deze woorden staken als een klauw in zijn hart, wat als de sterrenclan er op een dag echt niet meer ging zijn? En hij liet zich op de grond zakken "ik ben moe kerskit, het spijd me" fluisterde hij haar toe ze liet zich naast hem zakken en likte hem liefdevol "wat is er? Ik weet het dat er iets is... Ik ken jou!" het likken stopte en haar treurige blik ontmoete zijn ogen. Kon ik het haar maar zeggen, dacht hij "Met mij? Oh met mij is er niets! Helemaal niets, ik ben gewoon moe." antwoorden hij, hij hoopte dat het geloofbaar klonk "Goed dan, slaapzacht broer" kerskit liet zich in het mos zakken en snurkte zacht hij voelde de zachte blik van zijn moeder op zijn pels. Met die blik viel hij in slaap. "Jouw toekomst is niet de toekomst van een gewone krijger, je zal alles wat je lief hebt moeten opgeven voor je clan en ons te redden. Je zal veel moed moeten tonen, je bent niet maar een kitten, jij hebt de toekomst van iedereen in jouw klauwen!" een stem galmde door zijn hoofd, of waren het zijn gedachten? Hij moest zijn clan loslaten hij keek om naar de kraamkamer om nog een laatste blik te hebben, hij moest de clans redden, hij moest gaan, voor het te laat was. Hij sloeg de kraamkamer op in zijn gedachten, als hij ooit terug kwam zou hij al te oud zijn er nog in te slapen. Hij keek het kamp nog eens rond en keek naar de ingang van het kamp "vaarwel" fluisterde hij en hij trad het de kraamkamer uit met een laatste blik op zijn zus "vaarwel zus" fluisterde hij bibberend en hij stond midden in het kamp , niemand moch hem zien dus hij liep vlug weg. Weg van het kamp en weg van alles wat hij lief had.