Mevsim sonbahardı.Dışarısı yağmurluydu.Üzerimde battaniye, önümde laptop.Facebbok' ta takılıyordum.Evde kimse olmadığı için can sıkıntısından anasayfayı sürekli yenileyip duruyordum.Aynı zamanda "Apolas Lermi - Sevdiğim" şarkısını dinliyordum.Bi anda mesaj geldi.Gelen kutusuna girdiğimde "Uğur Dündar" adında birinin "Selam" yazdığını gördüm.Normalde tanımadığım insanlardan gelen mesajlara cevap veren bir yapıya sahip değildim.O an nasıl oldu bilmiyorum ama cevap verdim.O an kim olduğuna dahi bakmadan cevap atasım geldi.Konuşmaya başladık."naber","nasılsın", "napıyosun" gibisinden konuşuyorduk.Niye biliyorum çok sinir olmuştum ona.Öyle böyle konuşa konuşa 1 hafta geçti.Öyle bir haldeydim ki her saat her dakika her saniye onunla konuşmak istiyordum.Okuldan koşa koşa eve gidiyordum.Hemen onunla.konuşup dertlerimi sıkıntılarımı anlatıyordum.O da hiç sıkılmadan dinliyordu.Babamdan yana çok dertliydim.Babam annemin bana hamile olduğunu öğrendiğinde beni istememiş.Anneme "aldıralım" demiş.Annem babama "hayır" demiş.Babamı dinlemeyip beni doğurmuş.Bu yüzden babamla hep aramız bozuktu.Sürekli kavga ederdik.Bir türlü anlaşamazdık.Bu yüzden baba sevgisine hasret büyüdüm.Dışardan öyle görünmese de durum böyleydi.Bunları ona da anlatıyordum.Beni dinleyip teselli ediyordu.Kasım ayında başıma gelen en güzel şeydi.Kasım 2014 hayatımın aşkını tanımışım meğer...
