Sabah oldu.Kalktım desem yalan olur.Zaten tüm gece boyunca ayaktaydım.Her zaman ki gibi okula gittim desem yalan olur.Her zaman ki gibi degildim.Bugün içim buruktu.Kalbimde bir yara.Büyük bir yara.Kanıyordu bu yara.Hem de çok kanıyordu.Çok birşey istememiştim ki.Sadece sevseydi bana ait olsa yeterdi bana.Ne geçmişi umrumdaydı ne de okumuyo olması.Yanımda olsaydı, yalan söylemeseydi yeterdi bana.
Tenefüste o kızın yanına gittim.Herşeyi anlattım.Dilara bana "hayır uğur hayatta öyle birşey yapmaz bana" dedi.Bu lafı benim o kadar çok o kadar çok canımı yakmıştı ki.Evet uğur onu seviyordu.Bense bir hevestim.Dalgasına konuşmuştu benimle.Çok acı olsa da gerçek buydu.Ben hevesten ibarettim onun için.Şimdi ne yapacaktım ? Bu derin, büyük, durmadan kanayan yarayla nasıl baş edicektim ?.....
