Halen aklımdaydı.Kalbimdeki yarada bi iyileşme belirtisi dahi yoktu.Çevremdeki herkesi kandırmayı başarmıştım.Onu hiç sevmediğimi, hiç üzülmediğimi sanıyorlardı.Ama ben günden güne acı çekiyordum.Bu olaylardan bir hafta sonra.babam telefon almıştı.Sevinmiştim ama pekte bi anlamı kalmamıştı bunun.Ona nispet olsun diye birisiyle konuşmuştum.Sonradan pişman olup konuşmayı bırakmıştım.Dersleri boşlamıştım.Kendimi iyice salmıştım.Çok yıkılmıştım.Bur türlü toparlanamıyordum.Yarı yıl tatil gelip çatmıştı.Ben karne günü de her gün gibi çok iyi rol yaptım.Çok mutluyum imaji veriyordum çevremdekilere.İçimde kopan fırtınalardan kimsenin haberi yoktu.Kahkaha atarken yüreğimin ağladığını en yakınımdakiler bile anlayamıyordu.Karneler alındı.15 gün tatil vardı.Tek başıma kalacaktım.Bu acıyla her gün yüzleşecektimde yanımda kimsecikler olmayacaktı....
