Telaşla eve geldim.Geziye hazırlık yapıyordum.Yiyecek birşeyler falan.Üstümü ayarlayıp ütüledim.Faceye girdim.Mesaj atmıştı, cevap atmıştı bana.Sevindim."İyim sen " yazmıştı.Bende "iyim" yazdım." Eee sevgilinle aran nasıl ? " diye sordu."Bitti ayrıldık onunla " yazdım."Oha gerçekten mi ? " yazdı.Ardından ekledi." Çok sevindim buna " yazdı.Neden sevinmisti ki bu duruma? Sordum "Neye sevindin anlamadım ? " yazdım."Boşver ileride öğrenirsin " dedi."Ee napıyorsun" gibisinde konuştuk.İyi gelmişti bana, kalbime, yarama..
Babam "ben götürmem sen kendin gidersin" dedi.O saatte nasıl tek başıma gidebilirdim ki? Üzüldüm.Durumu ona anlattım tıpkı aylar önceden anlattığım gibi."Adres ver.Geliyorum ben.Ben götürürüm seni.Gerçi senin bana ihtiyacın yokta.." diyerek ses kaydı atmıştı.Sesini duymak birazda olsa moral vermişti bana.Ama yapma böyle.Deme böyle.Benim en çok sana ihtiyacım var oysa ki.
Bana "gitmesen olmaz mı" dedi."Olmaz canım gitmek istiyor" dedim."Ben seni götürürüm çanakkale olmaz mı ? " dedi."Olmaz "dedim.Olurdu aslında.En çok seninle gitmeyi istiyorum.Seninle çanakkale boğazına gitmek istiyorum.Senin omzuna yatıp, senin kokunu hissederek, kalp atışlarını dinleyerek o manzarayı seyretmek istiyorum.Ama bunların hiçbirini bilmiyordu.Boşver, bilme.Bana kalsın bunlar...
Babam şaka yapmış , götürecekti beni."Ben çıkıyorum şimdi" dedim.Yola koyulduk...
