Τελείωσε τον καφέ της και κλείδωσε καλά τις σκέψεις της.Φόρεσε ένα στενό μαύρο τζιν και μια κοντομανικη μαύρη μπλούζα. Τα μαυρα της σταρακια και τα ανεμελα καστανά μαλλιά της, ολοκλήρωναν το ντύσιμό της.
Βγήκε από το διαμέρισμα, χωρίς να παραλήψει το κινητό και τα ακουστικά της.
Για ακόμα μια φορά είμαι ντυμένη στα μαύρα..
Διαπίστωσε και μετά οι σκοτεινές της σκέψεις αναρωτήθηκαν κάτι τόσο παράλογο...
μα γιατί δεν βάζω λίγο χρώμα στη ζωή μου;
Και οι δαίμονες της, γελώντας έδωσαν την απάντηση.
Φοράς μαύρα για να ταιριάζουν με την ψυχή σου γλύκα.
Τα χρώματα έφυγαν από τη ζωή σου όταν επιτέλους καταλαβες ότι δεν ζεις, απλά επιβιώνεις αυτό το μαρτύριο που αποκαλούν, ζωή.
//•//
Έφτασε μπροστά από το σπίτι του.
Έβγαλε τα ακουστικά από τα αυτιά της και η γλυκιά μελωδία του trouble σε συνδυασμό με την υπεροχή φωνή της Hasey, σταμάτησε να ηχεί και η χαλάρωση που ένιωθε ακούγοντας αυτο το τραγούδι, εξαφανίστηκε μονομιάς.
Χτύπησε τη μεγάλη ξύλινη πόρτα της μονοκατοικίας του και άνοιξε κατευθείαν.
Μπροστά της, εμφανίστηκε ένα όμορφο εικοσάχρονο αγόρι.Με κατστανοξανθα μαλλιά, λαμπερά πράσινα μάτια, ένα αλαζονικό χαμόγελο σχηματισμένο στο όμορφο πρόσωπο του και μόνο μια λευκή πετσέτα γύρω απο τη μέση του, που κάλυπτε τα ιδιωτικά του σημεία.
"Καλώς ήρθες"
Της είπε, χωρίς να χάνει το χαμόγελο του, έτσι και αλλιώς ήξερε τι θα ακολουθήσει.
YOU ARE READING
Demons~Completed
PoetryΈγινε ενα με τους δαίμονες της. *Έντονο περιεχόμενο με σκηνές αυτοτραμαυτισμού/ δεν προωθώ τις συγκεκριμένες πράξεις*