Demons~Completed

Goodbye Demons.

Κρακ.

Αυτός ήταν ο ήχος της καρδιάς της.

Ένα κομμάτι έσπασε.

Σηκώθηκε από το πάτωμα.

Έβαλε ένα απλό μαύρο φόρεμα.

Συγίρισε το σπίτι.

Κρακ.

Είδε τη φωτογραφία του Dylan.

Άλλο ένα σπασμένο κομμάτι.

Κοίταξε για τελευταία φορά τον χώρο γύρω της.

Είναι ώρα να φύγεις.

Της ψιθίρησαν οι αγαπημένες της φωνές.

Και έτσι έκανε.

Έκλεισε την πόρτα πίσω της και έφυγε απο το κτήριο χωρίς δεύτερη σκέψη.

Προχωρούσε δυναμικά και αποφασισμένα.

Το προσωπό της ήταν κενό.

Δεν υπήρχε κανένα συναίσθημα.

Ούτε πόνος, ούτε θυμός.

Τίποτα.

Μέσα της όμως, ούρλιαζε.

Οι δαιμονές της, της έλεγαν να κάνει πιο γρήγορα.

Φώναζαν με λύσσα.

Δώσε ένα τέλος επιτέλους

Όχι.

Σταμάτησε απότομα.

Ένιωσε κάτι μέσα της να προσπαθεί να ζήσει.

Μα δεν αξιζεις να ζεις.

Κρακ.

Συνέχισε να περπατά με σταθερό ρυθμό.

Ανέβηκε στην ταράτσα.

Θυμήθηκε την πρώτη φορά που είχε πάει εκεί.

Είχε νιώσει τόσο ελεύθερη.

Ήταν στην άκρη της ταράτσας.

Σκεφτόταν αν όντως άξιζε να πέσει.

Αντέδρασες υπερβολικά Amelia.

Ο έρωτας θέλει θυσίες.

Η αρραβωνιστικιά μου.

Κρακ.

Γύρισε ανάποδα.

Αν με θελήσεις, ξέρεις που θα με βρεις.

Μπαμ.

Το σώμα του αγαπημένου της.

Κρακ.

Σήκωσε τα χέρια.

Τσούλα.

Άχρηστη.

Άσχημη.

Αχάριστη.

Ηλίθια.

Οι δαιμονές της φώναζαν.

Για τελευταία φορά.

ΠΈΣΕ.

Και αυτό έκανε.

Έπεσε.

Έγινε ένα με τους δαιμονές της.