Οι μέρες περνούσαν βασανιστηκά και η μοναξιά, είχε γίνει πλέον φίλη της. Η μαμά της βέβαια, προσπάθησε να την πείσει να περάσουν παρέα τις γιορτές μα αρνήθηκε.
Έλεγε στον εαυτό της πως δεν ήθελε να πάει σε εκείνο το σπίτι λόγω του νεκρού πατέρα της και τις αναμνήσεις που είχε από την προηγούμενη φορά.
Μα ήξερε πολύ καλά πως δεν ήταν αυτός ο λόγος.
Η Amelia είχε ένα "ταλέντο" να κλείνεται στον εαυτό της και να διώχνει όποιον προσπαθούσε να την πλησιάσει.
Νόμιζε πως μόνο ο Dylan μπορούσε να την κάνει χαρούμενη, πως η εμμονή που είχε μαζί του ήταν έρωτας.
Άλλαξε χρόνο παρέα με τη γάτα της και ένα ποτήρι κράσι.
Πάνω στο κομοδίνο η φωτογραφία του Dylan, δεχόταν φιλιά μέρα νύχτα.
"Καλημέρα Dylan" Φιλί.
"Καληνύχτα Dylan" Φιλί.
Όταν έμαθε πως γύρισε ο φίλος της, ήταν τόσο ενθουασμένη που αποφάσισε να περιποιηθεί περισσότερο τον εαυτό της.
Άπλωσε απαλά το make up.
Έβαλε με προσοχή το concealer.
Χρησιμοποίησε πολλές φορές την πούδρα.
Έβαλε αργά και σταθερά τη μάσκαρα.
Άφησε το κόκκινο κραγιόν να απλωθεί με μεγάλη προσοχή στα χείλη της.
Ήταν όμορφη.
Κοίταξε τον εαυτό της στον καθρεύτη και χαμογέλασε.
"Θα του αρέσω τώρα" σκέφτηκε.
Μα πόσο λάθος ήταν και πάλι.
☆ ☆ ☆
3 Κεφάλαια ακόμα.
YOU ARE READING
Demons~Completed
PoetryΈγινε ενα με τους δαίμονες της. *Έντονο περιεχόμενο με σκηνές αυτοτραμαυτισμού/ δεν προωθώ τις συγκεκριμένες πράξεις*
