Demons~Completed

Chapter twelve

Πόνος.

Για ακόμη μία φορά.

Αυτοκτονία.

Τόσο δελεαστική λέξη.

Χρόνια τώρα, φλερτάρει με την ιδέα της αυτοκτονίας.

Μα δεν το κάνει.

Μην παίρνεις αποφάσεις όταν είσαι θυμωμένος λένε.

Μα αν τελικά η απόφαση που παίρνεις εκείνη τη στιγμή, είναι σωστή;

Δεν σκεφτόταν.

Την ώρα που κρατούσε τη λεπίδα.

Δεν σκεφτόταν.

Ακόμα μία φορά.

Αυτή τη φορά πιο βαθιά.

Πιο κοντα στη φλέβα.

Θα είναι η τελευταία.

Μα πριν προλάβει να επιχειρήσει το κόψιμο που θα της στοίχιζε τη ζωή, η πόρτα του μπάνιου άνοιξε.

Η μητέρα της την κοιτούσε με μάτια ορθανοιχτα και η Amelia καταριοταν τον εαυτό της που δεν κλείδωσε την πόρτα.

Αλλά κοιτώντας το γεμάτο ανησυχία βλέμμα της, βλέποντας τον τρόμο που της προκάλεσε, κατα βάθος χάρηκε.

Χάρηκε που δεν πρόλαβε να κάνει την χαρακια.

Η μητέρα της την αγκάλιασε σφιχτά, με δάκρυα στα μάτια.

Ήταν όμορφη αγκαλιά.

Αληθινή.

"Πέταξε το αυτό, σήκω πάνω και έλα στο σαλόνι να μιλήσουμε."

Ο τόνος της ήταν αλλιωτικος.

Δεν ήταν γλυκός όπως συνήθως.

Ήταν αυστηρός.

Έκανε όπως της ειπε.

"Amelia, αντεδρασες υπερβολικά! Καταλαβαίνω πόσο δύσκολο είναι όλο αυτό για σένα και πίστεψε με, ο θάνατος του πατέρα σου υπήρξε ο εφιάλτης μου, αλλά η αυτοκτονία δεν είναι λύση!"

"Γιατί αυτοκτόνησε;"

"Δεν ξέρω. Έγιναν πολλά εκείνη την περίοδο. Είχαμε προβλήματα. Σοβαρά προβλήματα και μαλωναμε. Μαλωναμε συνέχεια. Θα μας έπαιρναν το σπίτι αν δεν πλήρωνε ο πατέρας σου, αλλά τον είχαν απολύσει από τη δουλειά. Εκείνες τις μέρες πέθανε και η γιαγιά σου. Υπήρχε μεγάλη αναταραχή στο σπίτι. Ο πατέρας σου, είχε αλλάξει."

Στις τελευταίες λέξεις η φωνή της έσπασε αλλά δεν άφησε ούτε ένα δάκρυ να κυλήσει.

Την θαύμαζε για αυτό.

Ήταν δυνατή γυναίκα.

⭐⭐⭐

Χευ δερ😎

Ξέρω, μικρό κεφάλαιο.😞

Κάτι σχετικά με τον θάνατο του πατέρα της Amelia και γενικότερα η άποψη μου πάνω σε αυτό το θέμα:

Η σημερινή κοινωνία μπορεί να κάνει τους ανθρώπους να διαφύγουν στην λύση της αυτοκτονίας. Πλέον θα μπορούσε να χαρακτηριστεί συνηθισμένο αυτό το γεγονός. Οι απαιτήσεις, η πίεση της καθημερινότητας και πολλά σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν εκατομμύρια άνθρωποι στις μέρες μας, τους φέρνουν σε ένα αδιέξοδο με μοναδική λύση για ψυχική ηρεμία, την αυτοκτονία. Τερματίζουν τις ζωές επειδή η σημερινή κοινωνία τους αναγκάζει να το κάνουν.

Ξέρω πως ίσως δεν έπρεπε να θιξω ένα τέτοιο θέμα αλλά ήθελα να ασχοληθώ λίγο περισσότερο με τον θάνατο του πατέρα της Amelia, γιατί ενώ κάποιος θα μπορούσε να χαρακτηρίσει την Amelia ως ένα άτομο που υποφέρει από κάποια ψυχική ασθένεια (κατάθλιψη πχ), δεν θα μπορούσε να πει το ίδιο και για τον πατέρα της, ο οποίος ήταν ένας υγιής άντρας και "αρρώστησε" από την κοινωνία.

~•~•~
Σας παρακαλώ κάντε vote αν σας άρεσε το κεφάλαιο και ένα comment γιατί με βοηθάει πάρα πολύ❤

Bye bye, little monkeys🐵