Demons~Completed

Chapter fourteen

~Μεγαλο κεφάλαιο, πάρτε ποπ κορν, έχουμε εξελίξεις!~

Τώρα ήξερε την αλήθεια.

Ήταν πικρή.

Και επίπονη.

Πολύ επίπονη.

Θύμωσε με τον πατέρα της που έφυγε.

Θύμωσε που δεν είχε ένα πατρικό πρότυπο καθώς περνούσαν τα χρόνια.

Θύμωσε που άφησε μόνη την μητέρα της με τόσα προβλήματα.

Αλλά καταλάβαινε πως ένιωθε.

Βασικά, δεν ένιωθε.

Ήταν απλά ένα κομμάτι κρέας.

Δεν είχε ψυχή.

Οι δαίμονες του, ήταν ισχυροί.

Πιο ισχυροί από τους δικούς της.

Και σίγουρα ήταν ευχαριστημένοι από την αυτοκτονία του.

Πέτυχαν αυτό που ήθελαν.

Τον θαύμαζε.

Θέλει θάρρος για να το κάνεις.

Από τον ειρμό των σκέψεων της, την διέκοψε μία αυστηρή φωνή.

"Γιατί αντέδρασες έτσι όταν διαβάσες τα άρθρα Amelia;"

Σαστισε για μία στιγμή.

Αλλά όσο και ηθελε να το αποφύγει, ήξερε πώς έπρεπε να απαντήσει.

"Λοιπόν, ξέρεις πολύ καλά πως όταν ήμουν 17 είχα σχέση με έναν επιχειρηματία. Τον αγαπούσα πολύ. Και αυτός με αγαπούσε. Αλλά είχαμε προβλήματα και εμπόδιζαν τη σχέση μας. Και μία μέρα, έγινε κάτι που δεν περίμενα ποτέ να συμβεί."

~flashback~

"Τι είναι ο έρωτας;" Τον ρωτησα κοιτώντας τα γαλανά του μάτια.

"Αχ μικρή μου, ο έρωτας σε καταστρέφει.." Είπε και χάιδεψε απαλά τα μαλλιά μου.

"Ναι αλλά, τι είναι;" Επέμεινα.

"Μάτια μου, αυτό που πρέπει να ξέρεις για τον έρωτα είναι ότι διαφέρει από την αγάπη.."