Chapter 3

169 25 23
                                    

Δεν χρειάστηκε πολύς χρονος μέχρι να με πάρει ο ύπνος. Φέρνοντας ονειρα με εκείνον...

Τα χέρια του να ταξιδεύουν στο σωμα μου και τα πράσινα ματια του καρφωμένα στα δικά μου, τα ροζ χείλια του να χαιδευουν τα δικά μου και τα δάκτυλα μου μπλεγμενα αναμεσα στις μακριές μπούκλες του.
"Harry..." ψιθυρισα.
Η μορφή του ανθρώπου που κάποτε αγάπησα με όλο μου το είναι πλέων ξεθωριάζει αναμεσα στα χέρια μου. Τα πρασινα σμαραγδι ματια του χάνουν το χρώμα τους και ή μορφή του χάνετε απο κοντά μου. Την θέση του περνει εκείνος. Τα κάστανα γεμάτα ζωή ματια του με κοιτάζουν γεμάτα πόθο και δεν μπορω να αντισταθω στο άγγιγμα του.

Μπορεί μπορεί όντως να τρελενομαι γιατί αφεθηκα στο άγγιγμα της φαντασίας μου και τον άφησα να με κανει οτι θέλει ακόμα και στα όνειρα μου. Κάτι που ποτε πριν δεν θα συνεβενε. Ποτε πριν δεν είχα αλλά όνειρα εκτός από εφιάλτες με τον ανθρωπο που αγάπησα περισσότερο απ τον καθένα. Μα για εμένα δεν ηταν εφιάλτες. Οτι με έφερνε πιο κοντά σε εκείνον ηταν παράδεισος, ακόμα και αν αυτό ηταν μονο ή φαντασία μου και τα όνειρα μου.

Κάτι μετα απο τόσο καιρό τα άλλαξε όλα αυτά και δεν μπορω να σταματησω να σκέφτομαι τον Zayn. Και αυτό δεν είναι σωστο.
Του είχα υποσχεθεί πως δεν θα τον ξεχασω ποτέ. Το ειχα υποσχεθει στον Harry και ποτε δεν θα το κάνω. Εχω επιλέξει να ζω με το παρελθόν μου, ακόμα και αν αυτο είναι που θα με σκοτώσει.

Τα παντα είναι ψεύτικα και δεν πρόκειται να αφήσω τον εαυτό μου να διαλυθεί ξανά. Πίστεψα τα πάντα μέχρι που τα έχασα όλα, μέχρι που μου τα πήραν όλα. Μαζί και εκείνον.
Αρχισα να πληγωνω τον εαυτό μου μονο για να έχω κάτι να τον θυμάμαι, κάτι να πέρνει μακρια τον πόνο που άφησε πίσω ή απώλεια του. Και τι καλυτερο απο κάτι που θα μείνει για παντα χαραγμαμενο πανω σου; Γελαω με αυτή τη σκέψη κάθε φορά που περνάω ξανά την λεπίδα πανω απ το λεπτο δέρμα μου.

Επρεπε να ξυπνήσω τον εαυτό μου πριν μαθει να ζει στα χέρια του.

[...]

"Εγώ σε άφησα να διαλέξεις ταινία και εσύ διάλεξες τον Μπομπ Σφουγκαρακι;"
Λέει η Jane αγανακτησμενη ενω ερχετε στο σαλόνι με ενα τεράστιο μπολ ποπ κορν.
"Φυσικά." Λέω δείχνοντας περιφανή για την επιλογή μου.
Εχω παρά πολύ καιρό να δω ταινία και όταν το πρότεινα στην Μελίνα μονο που δεν με σκότωσε απ την χαρά της. Ακόμα και εγώ είχα ξαφνιαστει απ τον εαυτό μου.

Κάθησε στον καναπε δίπλα μου και βολευτικε ενω εγώ εβαζα την ταινία ναι παίξει.
"Την επόμενη φορά εγώ θα διάλεξω ταινία." Είπε και με σκουντιξε παιχνιδιάρικα και οι δυο γελασαμε.
"Δεν θα έρθει ο Niall;" την ρωτησα.
"Οχι, του είπα πως σήμερα είναι βραδιά μονο για κορίτσια και ούτος ή άλλος ήθελα να περάσω χρονο μαζί σου." Μου χαμογέλασε και εγώ πατησα το play για να ξεκινήσει η ταινία.

Η ταινια τελειωσε και η Jane αναφώνησε ενα αγανακτησμενο "Επιτέλους!" Και εγώ στριφογυρίσα τα ματια μου.
"Σκασε. Σου άρεσε." Είπα κλείνοντας την τηλεόραση.

"Λοιποοοοοον..." γύρισε προς το μέρος μου με ένα πονηρό χαμόγελο στο πρόσωπο της.
"Λοιποοον;"
"Ποιος ηταν αυτός που έφυγε απο εδώ εχθες;"
"Π-ποιος;" παραλίγο να πνίγω με το ίδιο μου το σάλιο.
"Εκεινος ο όμορφος μαυρο-μαλλης που έφυγε απ'εδω εχθες. Ποιος ηταν;"
"Κανεις;"
"Σίγουρα;"
"Ναι Μελίνα σίγουρα!" Είπα λίγο πιο δυνατά απ'οτι έπρεπε. Αλλα είναι πάντα τόσο περίεργη για τα παντα.
"Ενταξη δεν ειπα τίποτα..."
"Να κοιτάς την δουλεια σου!" Σηκωθηκα απο τον καναπέ και ανέβηκα γρήγορα στο δωμάτιο μου. Δεν ξέρω γιατί απεκτισα τοσα νεύρα ξαφνικά.
"Stef! Ελα τώρα... Συγνώμη!"
Την άκουσα να λέει ενω ανεβενα τα σκαλιά. Αδιάφορα έκλεισα την πόρτα και ξανά κλειστικα στον εαυτό μου. Δεν ξέρω γιατί αντέδρασα έτσι αλλά ούτος ή άλλος δεν θέλω να το ανάλυση άλλο το θέμα.
Κανεις όμως δεν μπορεί να με κατέλαβει και κανεις δεν θα μπορέσει. Το ξέρω πως η Jane είναι κολλητή μου αλλά δεν μπορώ να της μιλήσω και δεν θα καταλάβει.

Στριφογυρίζω στι δωμάτιο δίχως να έχω τίποτα να κάνω, αλλά φοβαμε να κλείσω τα ματια μου γιατί κάθε φορά καταληγω να φωνάζω το όνομα του πριν κατάρευσω.

_____________________________

So... ελπίζω αυτό το κεφάλαιο να σας βοηθισε λίγο να καταλαβετε κάποια πραγματα.

Οτι ερώτηση εχετε (όλοι εκτός απο εσένα Κατερίνα) γραψτε την στα σχολεία και ευχαριστος θα την απαντήσω στο τέλος του επόμενου κεφαλαίου.

Αυτά είχα να πω. Ελπιζω να σας άρεσε.

Vote&Comment

All the love. E


hey angel Where stories live. Discover now