hey angel

Chapter 5

Σηκώνω αργά το μικρο μου σωμα απο τον καναπέ και ανεβαίνω τα σκαλιά προς το δωμάτιο μου με ενα τσιγάρο στο στόμα. Σβηνω το τσιγάρο στο τασάκι που έχω στο κομοδινο και βγάζω κάθε ίχνος ρούχου απο το σωμα μου μπαίνοντας κάτω απ το ντουζ. Αφήνω το καφτο νερο να με ηρεμήσει και το μυαλό μου τρέχει χωρίς σταματημό. Τρέχει στις αναμνήσεις με μονο μια ερώτηση... Γιατί; Γιατί;
"Γιατί με άφησες, Harry." Λέω όσο πιο σιγά μπορω σαν να ψιθυριζω στον εαυτό μου.
Πλένω το χλωμό και λεπτο σωμα μου σχετικα γρήγορα και βγαινω εξω για να ετοιμαστω.

Βάζοντας την μπλούζα μου κοιτάζω τον καθρέφτη της ντουλαπας και βλέπω τον Harry να με πλησιάζει αγκαλιάζοντας με απο πίσω.
Με φιλάει κατά μήκος του λαιμού μου και εγώ γερνω το κεφάλι μου αφήνοντας τον εαυτό μου να ζήσει λίγο κάτω απ το άγγιγμα του.
Ανοίγω τα ματια μου και βλέπω τα πράσινα ματια του να καρφωνουν τα κάστανα δικά μου μέσα απ τον καθρέφτη.
"Το υποσχέθηκες." Είπε και χάθηκε στον λεπτο αέρα.

Δάκρυα έτρεξαν στο αδύναμο προσωπο μου μα δεν τα σταμάτησα. Σε οποία δηποτε αλλη περιπτωση τώρα θα βρησκομουν ηδη στο μπάνιο με την μικρή λεπίδα έτοιμη στο ενα μου χερι, μα αποφάσισα να μην το κάνω.

Δεν μπηκα καν στον κόπο να βαφτω για να κρυψω την κούραση μου. Εβαλα το μαυρο μου τζιν, μια γκρι μπλούζα και την μαύρη μου ζακέτα κουμπονοντας το φερμουάρ μέχρι την μέση και πέρνοντας την κουκούλα πανω απ το κεφάλι μου.
Κατέβηκα κάτω φορώντας τα μαύρα μου all star και έφυγα απ το σπίτι.

Στο παρκο δεν είχε πολύ κοσμο κανοντας το ποιο ευκολο για εμένα. Περπατησα ανάμεσα απο τα δεντρα προς το παγκάκι και τον είδα να κάθετε εκεί με ενα μισο-τελειωμένο τσιγάρο αναμεσα στα χείλη του.
Μόλις με είδε το πέταξε και μου χαμογελασε.
"Χευ." Μου είπε απλα σαν να καταλαβε πως δεν ηθελα να με πλησιάζουν και απλα έκανε χώρο για να καθησω κι εγώ.
"Χευ." Του απάντησα με ενα μικρο χαμόγελο και καθησα δίπλα του.

"Χαίρομαι που ήρθες. Δηλαδη θα σε δικαιολογούσα αν δεν ερχοσουν καν ή αν εφευγες αυτή τη στιγμη, μετα απο τις βλακειες που σου έστελναν προηγούμενος." Και άφησε μια μεγάλη ανάσα που μάλλον κρατούσε όσο μίλαγε.

"Χαλάρωσεεε..." Τον πειραξα βγάζοντας ενα τσιγάρο και ανάβοντας το."Ηθελα και ήρθα."

"Λοιπον..." είπα αφήνοντας ενα σύννεφο καπνου να χάνετε στον αέρα. "Πως βρηκες τον αριθμο μου;"

"Σου είπα και πριν. Οποίος ενδιαφέρετε, μαθαίνει."

"Και δηλαδή ενδιαφέρθηκες;"

"Ναι... βασικά περιπου. Τις τελευταίες μέρες το σκεφτόμουν λίγο."

"Αχαα." Ηταν το μονο που είπα.
Καθησαμε εκεί μιλώντας για άσχετα θέματα ενω ξεχατικα λίγο, έφτασε βράδυ και ούτε αν που το κατάλαβα.

"Πρεπει να γυρίσω." Του είπα και σηκωθηκα όρθια.

"Δεν θες να σε πάω;"

"Μπα..."

"Οπως θες. Ελπίζω να τα ξανά πούμε. Πέρασα πολύ ωραία." Είπε και με πλησίασε λίγο πολύ λίγο αλλά τραβηχτηκε έστω και αυτό το μισο βήμα πίσω.

"Τα λέμε." Του χαμογελασα εκανοντας μεταβολή και απαμακρυνθηκα.

Φτάνοντας σπίτι ηταν υσηχα. Η Μελίνα προφανώς θα έχει βγει με τον Niall οποτε ανέβηκα αμέσως στο δωμάτιο μου.
Επεσα ατσαλα στο κρεβάτι και το κινητό μου χτύπησε.
Εφερα το ακουστικό στο αφτί μου χωρίς καν να δω τον αριθμο.

"Stefani."

"Μαμά; Τ-τι θες;"

"Stefani πρεπει να γυρίσεις σπίτι. Ασε πλέων τα πεισματα και..." Μπήκε κατευθείαν στι θέμα.

"Αλήθεια αυτό πιστεύεις πως είναι;" την διέκοψα.
"Πείσματα;" πήρα μια ανάσα.
"Ο Harry είναι νεκρός!" Φωναξα.
"Ειναι νεκρός και κανεις δεν μπορεί να τον ξαναφέρει πισω. Κανεις δεν μπορεί να πάρει μακρια τον πόνο. Κανεις δεν μπορεί να αναπληρώσει τι κενό. Κανεις δεν μπορεί να καταλάβει!" Συνέχισα να φωνάζω.
"Δεν πρόκειται να ξαναγυρισω και παρ'το απόφαση όπως το έχω πάρει και έγω." Είπα πιο σιγά αυτή τη φορά και το έκλεισα πριν προλάβει να απαντήσει.

Δεν προκειτε να καταλάβει ποτε έτσι κι αλλιως. Φταίει και εκείνη. Οποτε οτι έχει στο μυαλό της ας το βγάλει και ας το πάρει απόφαση πως δεν θα με ξαναδεί και καλυτερα να με θεωρεί νεκρή.

Τα πάντα πρεπει να μου θυμηζουν εκείνον. Ακόμα και ο τροπος που κοιμαμε. Αφήνω χώρο στην δεξια μεριά του κρεβατιού ευχομενη πως μια μέρα θα τον νιώσω να ξαπλώνει δίπλα μου και τοτε θα κοιμηθώ επιτέλους ήσυχα.
Μα αυτά είναι τα μικρά πραγματα για τα οποία δεν προκειτε να τον ξεχάσω ποτε. Και να θέλω, και να προσπαθήσω, δεν θα μπορέσω. Ηταν εκείνος που κρατούσε αναμενη την φλόγα μέσα μου και εκείνος ηταν που περίμενα πως θα την σβησει.

Και εκεί που νόμιζα πως ή αγάπη δεν είχε στερεότυπα, την βρήκα σπασμένη.

____________________________

Γεια σας cupcakes!
Θα εκανα μεγαλυτερο κεφαλαιο αλλά είμαι λίγο άρρωστη σήμερα.

Θέλω στα σχόλια να μου γράψετε τι πιστεύετε μέχρι στιγμής για την ιστορία.

Αυτά ήθελα να πω.
Vote&Comment.

All the love. E