hey angel

Chapter 12

"When the world is cold you will have a hiding place you can go"

~~~

Ο πόνος ηταν γλυκός. Σαν μαχαίρι που χάραζε γραμμές πανω στο δέρμα μου, αφήνοντας σημάδια.
Κρύα λεπίδα. Χαμόγελα.
Πληγωνεις τον εαυτό σου εξωτερικα, προσπαθώντας να σκοτώσεις το τέρας μέσα σου.

Καπνιζα. Ρουφουσα το τσιγάρο, υστερα αφηνα τον καπνό να φύγει και μέσα στα ντουμανια έβλεπα γραμμένο το όνομα του. Και κάποιες φορες τα ματια του.
Γελαω. Γιατί όταν τα έβλεπα ηταν τοτε που δεν θυμώμουν ουτε το όνομα μου.

Ξυπνησα πιο ήρεμα απ οτι συνήθως. Δεν παραξενευτικα που είχε φύγει. Δεν περιμενα να μείνει.
Είναι σαν ενα όνειρο. Εκείνος είναι σαν ενα ονειρο. Οπως τα όνειρα, έμεινε μαζί μου για ένα βραδυ και το επόμενο πρωι δεν ηταν αληθινό.
Ηταν αληθινός;
Δεν ηταν εδώ.

Βγήκα στο πισω μέρος του σπιτιού.
Μια τεραστια αυλή.
Λουλούδια παντού.
Κόκκινα, κίτρινα, μπλε, ροζ...
Πράσινο γρασίδι που γαργαλουσε τους γυμνούς αστραγάλους μου.
Σιγανό αεράκι που περνούσε μέσα απ τα μαλλια μου. Γαλανός ουρανός πανω απ το κεφάλι μου.Και λευκά σύννεφα, όμορφα συννεφα.
Ενα συντριβάνι. Ενα παγκάκι. Και ενα τεράστιο δέντρο.
Μπροστά μου έχω εναν απέραντο παράδεισο και εγώ εδώ σπερνω την κόλαση.

Ξαπλωσα στο χορτάρι και απλωσα τα μαλιά μου πανω απ το κεφάλι μου.
Δεν ζούσα.
Ηταν απίστευτο πως ένας τόσο όμορφος κήπος σαν και αυτον, έκρυβε τόσο καλά ενα τέρας σαν και εκείνον.
Ήθελα να τον διώξω από τις σκέψεις μου μα δεν μπορούσα.Ενα κομμάτι μου το ήθελε κοντά μου ενώ το άλλο τον ήθελε μακρυά,πονωντας για μένα, για την κατάσταση που είμαι.

Επαιζα με τα τριανταφυλλα.
Ειχαν πρασινο, το χρωμα των ματιων του. Αγαπουσα τα ματια του.
Ειχαν κοκκινο χρωμα. Και τελος ειχαν αγκαθια...
Όταν τον έβλεπες σκεφτόσουν το πόσο όμορφος είναι.Οτι δεν μπορεί να βλάψει...όμως όταν τον παρατηρούσες μπορούσες να δεις τα άγρια μάτια ενός δολοφόνου. Αυτά ήταν τα αγκαθια του.

Δεν ένιωσε πότε του αγάπη. Μαλλον μεγαλωσε για να γίνει δολοφόνος. Ομως πότε δεν το έδειξε, σε εμενα τουλαχιστον. Εδειχνε την φωτινη του πλευρά κόσμο κρύβοντας το σκοτάδι που είχε μέσα του. Πολυ σκοταδι. Και εγω πνιγηκα μέσα σε αυτό. Εψαχνε την τέλεια ευκαιρία μέχρι να πληγώσει κάποιον. Και βρήκε εμένα. Πεθενα και αναστενομουν γι αυτόν κάθε μέρα. Μα δεν το εκτιμούσε. Ηθελε να φύγει κάνοντας με να πονέσω και το εκανε με τον χειρότερο τρόπο. Με άφησε μόνη μου σε ένα σκοτεινό δωμάτιο να πιστεύω ότι έφυγε από τον κόσμο.