hey angel

Chapter 9

Αυτό που φοβάμαι είναι πως όντως είναι ζωντανός. Είχα μαθει να ζω με την αναμνηση του, αλλά όλα αυτά πριν μάθω όσα μου είπε τώρα. Η καρδιά μου πονάει μετα απ τα λογια του και περισσότερο πονάει γι αυτόν τον κατεστραμένο άντρα.

Πρεπει να φύγω, να γυρίσω σπίτι στην Μελίνα. Δεν θέλω να μείνω αλλο εδώ

Είναι ενα μικρο πληγωμένο αγόρι παγιδευμένο στο σωμα ενός άντρα. Μπορουσα να δω πίσω απ το σκοτάδι των ματιών του, τον πόνο και την αθωότητα. Οχι, όλες οι πράξεις του δεν δικαιολογούνται απ το παρελθον του. Τώρα όμως μπορω να καταλάβω γιατί είναι έτσι όπως είναι, σκληρός, ανεσθητος, κενός...
Μπορω να ορκιστώ πως έστω και για λιγα δευτερόλεπτα είδα ζωή στο βλέμμα του. Μα επείσης είδα και τους δαίμονες του να παλεύουν πίσω απ τα σμαράγδια του.
Απ την μια θέλω να φύγω μακρια απ αυτό το τέρας, μα απο την αλλη δεν μπορω να αφήσω το μικρο αγόρι μονο του με τον διάβολο.

Σηκωθηκε και σοβαρεψε.
"Πεσε να ξαπλωσεις. Θα σου φέρω κάτι να φας." Είπε ξερά και βγήκε απο το δωμάτιο αφήνοντας με παλι μονη μου.
Ηθελα να του φωναξω πως είναι ένας μεγαλος μαλάκας. Αν νομίζει πως θα μείνω εδώ είναι γελασμενος.

Πήρα τα παπούτσια μου στο χερι και ανοιξα την πόρτα, που ευτυχώς δεν ηταν κλειδωμένη ξανά. Περπατησα αργά ενώ απο το δωμάτιο, σε εναν μεγάλο διάδρομο. Υπήρχαν αλλά τουλαχιστον πέντε δωμάτια και μετα μια μεγάλη μαρμάρινη σκάλα. Ξεκίνησα να κατεβαινω σιγά σιγά τα σκάλα.
"Πας κάπου;" ή βαριά φωνη του ακούστηκε στο τέλος της σκάλας, και εκείνος με κοιτούσε με το ενα φρύδι σηκωμένο.
"Σπίτι μου."
"Μα μωρο μου δεν θα πας σπίτι σου." Γέλασε.
"Τι νομιζες; Οτι σε έφερα εδώ και τώρα θα σε αφήσω να φύγεις."
"Και περιμένεις να μείνω εδω με το ζόρι και μετα απο όσα εχεις κανει; Μάλλον είσαι τρελός."
"Ναι, μάλλον είμαι τρελός, αλλά και παλι δεν υπάρχει τροπος να φύγεις απο εδώ."
"Δεν προκειτε να μεινω εδω!" του φωναξα.
"Stefani δεν θα ξαναμιλησω! Ανεβα στο δωματιο και ξαπλωσε στο γαμω κρεβατι πριν σε παω εγω!" Φώναξε δυνατότερα.
"Ποιος είσαι? Τι έκανες στον Harry?" Δάκρυα ηταν έτοιμα να φύγουν απο τα ματια μου.
"Εχουν αλλάξει πολλά μωρο μου, αλλά μην φοβασε." Μου χαμογέλασε. Ειναι στ'αληθεια τρελός.

"Τώρα πηγενε επανω και θα σου φέρω κάτι να φας." Ειπε σοβαρα.
"Δεν..."
"Πηγενε!" Φωναξε και έβγαλε ενα όπλο απ το πίσω μέρος του παντελονιου του.
Φοβισμένη ανέβηκα γρήγορα τα σκαλιά και μπηκα στο δωμάτιο.

Τι σκατά; Αυτός δεν είναι ο Harry μου. Ο Harry μου μ'αγαπουσε, δεν θα με έβλαπτε ποτε. Τα ματια του δεν είναι ίδια με αυτά που ερωτευτικα. Τα σμαράγδια του είχαν γινει μαυρα.
Μαζευτικα στο κρεβάτι, αλλά δεν άφησα τον εαυτό μου να κλάψει. Πρεπει να φύγω απο εδώ και γρήγορα.