hey angel

Chapter 11

"With no way out and a long way down."

~~~

"Αγάπησε με το χρειάζομαι."

Μ'αρεσαν τα ψέματα του. Θα μπορουσα να μείνω εδώ για παντα, να μου λέει ψέματα και εγώ απλα να τα πιστεύω και να φαντάζομαι πως λέει αλήθεια. Τα ψέματα του ακουγονταν σαν τραγουδι στα αυτιά μου και τα ματια του μου έλεγαν την αλήθεια.

Ηταν δολοφόνος. Επρεπε να το λέω ξανά και ξανά στον εαυτο μου.
Ηταν ενα μικρο παιδι στο σωμα ενος άντρα.
Μα δεν μπορώ να σώσω το μικρο αγόρι.
Ηταν κατεστραμμένος. Ηταν χαλασμενος.
Δεν ηταν παιχνιδι, όταν χαλάσει να πάρεις άλλο. Ηταν άνθρωπος. Αλλα απο οτι φαίνεται δεν το συμπεριφέρονταν έτσι.

Ηταν δολοφόνος. Ηταν ενα μικρο παιδι.

Οταν τον σκεφτόμουν καπνιζα. Είχα το μικρο φιλτακι αναμεσα στα χειλι μου, ρουφουσα και ύστερα αφηνα τον καπνό ελεύθερο να κανει σύννεφα. Μικρά σύννεφα, μεγαλα σύννεφα. Τα χαζευα σαν μικρο παιδι, μέχρι να χαθούν στον αέρα ώστε να ξανά ρουφιξω το ναρκωτικο και να δημιουργήσω και αλλά σύννεφα. Πολλά συννεφα. Μ'αρεσαν. Τα αγαπούσα όταν σκέπαζαν τον ουρανό και έκριβαν τον ήλιο. Λατρευα το χρώμα τους, ποτε άσπρο,ποτε γκρι.
Οταν δεν εχεις κάποιον δίπλα σου το τσιγάρο είναι το μονο που σε καταλαβαίνει και μου κρατούσε συντροφιά όσο έλειπε η παρουσία του ή όσο τον φανταζομουν γύρο μου.

Φαίνονται μακρινες οι μέρες που τον έβλεπα μονο μέσα απο εναν καθρέφτη, μα έχουν περάσει μονο τρεις μέρες.

Ο ήχος της καρδιας του ακουγετε επαναλαμβανομενα στα αυτιά μου και εγώ απλα εκείνα τα ματια και φανταζομουν πως μου ανήκει.
Υστερα εκλειγα μονη μου, σε μια γωνία, παρακαλώντας τους δαίμονες μου να με πάρουν μακρια, να μην τον ξαναδώ. Δεν θέλω να υπάρχει δίπλα μου.

Είχε αλλάξει όπως ο καιρος αλλάζει εποχές ή όπως τα δέντρα αλλάξουν φύλλα. Μα θα ξανά γινόταν ποτε όπως πριν, ή θα έπρεπε να ζήσω στον χειμονα του;

Harry's POV.
(Δεν το περίμενατε αυτό, βριστε ελεύθερα.)

Οπλα, χρήματα, ναρκωτικα.

Ηταν άντρες, ντυμένοι στα μαύρα. Κρατούσαν όπλα, ηταν εθισμενοι στα ναρκωτικά και τόσο πλούσιοι που δεν ήξεραν τι είχαν.

Ημουν και εγώ. Κλεισμένος σε ενα τεράστιο σπίτι, αυτοκίνητα, διαμάντια... είμαι πλούσιος μέχρι αηδιας. Μα επείσης είμαι και τρελός. Μπορω αναπασα στιγμη να τα κάψω όλα και απλα να κάθομαι και να καπνιζω γελοντας μπροστά απ'την φωτιά. Να τα βλέπω να γίνονται όλα στάχτες.
Τρέλα ηταν.