hey angel

Chapter 4

Το δωμάτιο άδειο και σκοτεινο, πλημμυρισμένο με ησυχία, κάτι που με τρελενει.

Νιώθω το στρωμα στο κρεβάτι δίπλα μου να βουλιάζει και καταλαβενω πως είναι εκείνος. Είναι ξανά δίπλα μου ξαπλωμένος.
Γυρίζω για να αντικρισω τα πράσινα σμαράγδια του που τόσο μου έλειψαν, αλλά το μόνο που βλέπω είναι δυο κάστανα ματια να με κοιτάζουν και παγωνω. στην θέση μου;

"Τ-τι κανεις εσύ εδώ;"
"Γιατί μωρο μου, δεν χερεσε που με βλέπεις;" χαμογελάει ειρωνικά.

Δεν απανταω, απλός στρέφω το βλέμμα μου προς το ταβάνι.
Νιώθω θα χείλια του να χαιδευουν το δέρμα κάτω απ το αυτή μου και να κατεβαίνει αφήνοντας υγρά φιλια σε όλη τη διαδρομή που κανει μέχρι τον ώμο μου.

"Zayn σταματα." Λέω ήρεμα.
"Γιατί μωρο μου; Δεν σου αρέσει;"
"Οχι! Και σταματα να με λες 'μωρο μου'!" Φωνάζω.
Το μονο που κάνει είναι να με κοιτάζει και να γελάει με στο θέαμα.
"Που είναι ο Harry;" λέω και πετάγονται απ το κρεβάτι.
Σοβαρευει και εμένα εξαντλητε ή υπομονή μου.
"Zayn που είναι;" δεν το είχα καταλάβει πως κλαίω μέχρι που ενιωσα ή τα καφτα δάκρυα στα μάγουλα μου.
"Μιλά!"
"Stef, o Harry είναι νεκρός."
"Οχι!" Λέω και ενας λυγμος μου ξεφεύγει.
"Ναι." Σηκωνετε απ το κρεβάτι.
"Οχι... όχι λες ψέματα. Μου κανεις πλάκα!" Πλέων γελαω μεσ'τα δάκρυα μου. Τρέλα.
"Κατερίνα ξυπνά."
"Οχι! Λες ψέματα!" Λέω και τον χτυπαω όσο πιο δυνατά μπορω στο στήθος αλλά δεν κινητε, σαν να μην αισθανετε τίποτα.
"Stef ξυπνά!" Μου φωνάζει.
"ΟΧΙ!"
"ΞΥΠΝΑ!"

Ξυπναω προσπαθώντας να αναπνευσω μέσα απ τους λυγμούς μου και τα δάκρυα μου με πνιγούν. Η Jane κρατάει τους ώμους μου και με αγκαλιάζει επαναφέροντας με στην πραγματικότητα.

"Σσσσς... έλα αγάπη μου ηρεμισε."
"Συγνώμη Jane. Ειλικρινα συγνώμη που σου φωναξα. Συγνώμη. Συγνώμη."
"Δεν χρειαζεται να ζητας συγνώμη." Λέει ενω μου τρυβει την πλατι, πράγμα που με ηρεμεί.
"Ξαπλωσε να ξεκουραστεις. Είναι νωρίς ακόμα και θα φτιάξω πρωινό πριν φύγω για την δουλεια. Ενταξη;" μου χαμογελάει σκουπίζοντας τα δάκρυα μου. Γνεφω καταφατικά και εκείνη βγαίνει απ το δωμάτιο.

Ο Harry είναι νεκρός. Ο Harry είναι νεκρός. Ο Harry είναι νεκρός. Ο Harry είναι νεκρός.
Ξανά επαναλαμβάνονται τα λογια του μέσα στο μυαλό μου ενω καθαριζω το αίμα απ τα χερι μου.
Φορά την μακρυά μου ζακέτα και κατεβαινω κάτω.

"Πρεπει να φύγω, με επηραν απ την δουλεια και πρέπει να βιαστω.Συγνώμη."
"Τα λέμε." της χαμογελαω και φεύγει.

Το κινητό μου στο χερι μου δονείται και το εικονίδιο του νέου μηνύματος εμφανίζεται στην οθόνη.

*Aγνωστος αριθμός:
Hey! Σορρυ για προχθες. Ελπίζω να μην είσαι θυμομενη. Δεν ξέρω καν γιατί σου στελνω, αλλά δεν μπορω να σταματήσω να σε σκέφτομαι. Θα μπορούσαμε μήπως να βγούμε... αν φυσικά το θες και εσύ.
Zayn. x *

*Εγώ: Δεν πειράζει, εγώ εφταιγα και λυπαμε. Που βρηκες τον αριθμο μου;*

*Αγνωστος αριθμός: Οποιος ενδιαφέρεται μαθαίνει ;) Λοιπον τι λες; Θες να βγούμε;*

*Αγνωστος αριθμός: Φιλικά! Δηλαδή εννοώ δεν θα ήθελα να νομίζεις οτι σου την πεφτω ή τίποτα τέτοιο.*

*Αγνωστος αριθμός: Οχι οτι δεν θα ηθελα να κάνω κάτι μαζί σου.*

*Αγνωστος αριθμός: Πφφ... αν μαλλων μετα απο αυτό θα πεις όχι αλλά ελπίζω να κατάλαβες τι εννοώ.*

*Εγω: Που και ποτε; :)*

___________________________

So guys αυτό ηταν το κεφάλαιο για σήμερα. Το επομενο πολύ σύντομα.

Vote&Comment

All the love. E