hey angel

Chapter 10

Θα το ανεβαζα πιο νωρις αλλα μου το διεγραψε και ετσι αναγκαστικα να το ξαναγραψω.
Enjoy...
_____________________________

Ακούω δυνατό θόρυβο απο τον κάτω όροφο και άμεσος πετάω τα βαριά σκεπασματα απο πανω μου αφήνοντας το κρύο του δωματίου να με περιβάλει. Πάω τα πόδια μου στο κρύο μάρμαρο και ανατρυχιαζω περπατώντας αργά προς την πόρτα.
Ακουμπαω το κεφάλι σου στην ξύλινη επιφάνεια της, μα δεν μπορω να ακούσω τίποτα.
Οσο πιο σιγά μπορω ανοίγω την πόρτα και περπαταω προν την μεγάλη μαρμαρινη σκάλα που υπάρχει στο τέλος του διαδρόμου.

"Θα σε σκοτώσω παλιό μαλακά." Φωνάξει.
"Δεν φταιω εγώ που η τρελή προσπάθησε να αυτοκτονήσει."
Τρελη. Τρέλα.
Ο Harry ακουμπαει ενα όπλο στο κεφάλι του Zayn.
"Σκασε μαλακά θα σε σκοτώσω. Δεν ξέρεις ποσο καιρό το περιμένω αυτό."
Ο οποιοσδήποτε στην θέση μου θα έτρεμε μπροστά στο θέαμα του τρελού αντρα να σημαδεύει το θήραμα του. Μα όχι εγώ.
Δεν κάτω πλέων τι να σκεφτώ για τον Zayn.
Δισανασχετω και κάνω μεταβολή για να ξαναγυρισω στο δωμάτιο. Είναι πολύ σκοτεινά και έτσι σκονταυτω πανω ενα έπιπλο δίπλα απ την σκάλα ρίχνοντας κάτω ενα βάζο. Σκατά. Μαλάκια. Βριζω απο μέσα μου και κατευθυνομαι γρήγορα προς το δωμάτιο. Μα για κακή μου τύχη ενα χερι τυλιγετε γύρο απο το μπράτσο μου και με γυρίζει απότομα. Δεν μπορω να τον δω αλλά ακούω την αργή ανάσα του και καταλαβαίνω πως είναι εκείνος.

Βηματα και η πόρτα της εισόδου ακουγετε να κλείνει, αλλά τα ματια του δεν χάνουν επαφη με τα δικά μου.
Προσπαθώ να φύγω και με σπρώχνει στον τοίχο μπαίνοντας εμπόδιο μπροστά μου. Οπως παντα.
Τώρα μπορω να δω τα ματια του απο το λιγοστό φως που μπαίνει απο το παράθυρο.
Στα ματια του βλέπω φουρτούνες κι τυφονες κρυμενα απο μια ήρεμη θάλασσα.

Και αν κάτι ξεχώριζε πάνω του ήταν τα σμαράγδια του. Δυο παράξενα αινιγματικα ματια. Τέτοια ματια κανεις δεν θα ξαναβρεί ποτε σε άλλον ανθρωπο, γιατί δεν είναι ματια σημερινού ανθρώπου. Είναι ματια του έρχονται απο πολύ μακρια, απο τα βαθοι των σκιών και κρατουνε μέσα τους σκοτάδι, πονο και θυμό.
Η φωνη του όσο την ακουγα,.μου ακουγόταν και αυτή σαν να ερχόταν απο μακρια, όπως και ο ίδιος καθώς τώρα είχε αποτραβηχτει σε μια σκοτεινή γωνία και μιλούσε -σε κάποιος ή στον εαυτό του;- έμοιαζε με άγγελο που ζούσε σε άλλον απο εμας κοσμο. Επρεπε να τον ακούς και να τουν βλέπεις απο μακριά και να μην παραξενεύτεις καθόλου αν τον δεις να χαθεί απο μπροστα σου και σωπασει.