Takipteyim

--7--

Meyra'nın ağzından

Bir Pazartesi daha... Kızlarla mesajlaşmaktan geç uyumuştum. Her şeyi anlattım. Yiğit'in telefon numarası bendeydi. Numaraya bakıp bakıp gülmüştüm gece. Ee, peki, şimdi ne olacak? Bu adam bana tekrar saldırmazsa bir daha görüşemeyecek miyiz? Bizim buluşmamız adamın bana saldırmasına bağlı yani. Normal bir hayatım olamıyor nedense...

Kısa bir kahvaltı yaptım sabahın altısında. Annem burnumu tıkayıp, zorla ağzıma pekmez dolu kaşığı soktu. Bir kerede değil, 4 kere. Annemim ağzıma bir şeyler tıkıştırmasından kaçtıktan sonra okula gitmek için evden çıktım.

Müdür yardımcısı her zamanki yerinde, hoparlörleri kontrol ediyordu. Aklı çıkıyor bozulacak diye. Okulun bahçesinde uykusuzluktan zombilere dönen bir sürü öğrenci vardı. Ama herkes fısır fısır bir şeyler konuşuyordu. Okulda büyük dedikodu dönüyor... Bizim kızları görünce ellerimi zombiler gibi kaldırdım ve yanlarına gittim.

'' Okulun bizi zombiye çevireceği aklınıza gelir miydi?'' dedim sırıtarak kızlara.

'' Sana da günaydın Meyra.'' Dedi içtenlikle Şanhaz.

'' Günaydın.'' Dedi suratı asık Ceylin.

'' Hayırdır Ceylin, neyin var?'' dedim arkadaşıma.

'' Ne yok ki Meyra. Furkan belası var. Leyla orospusu var. Başka ne istersin.'' Dedi Ceylin

'' Ne oldu gene? Ne yaptılar sana?'' dedim.

'' Leyla Furkan'ı Ceylin'in gözünün içine baka baka öptü. Furkan geri çekilmeye çalıştı ama Leyla rahat durmadı. Sonrada Leyla Furkan'ın üstüne düştü.'' Dedi Şahnaz.

'' Ohaa olaya bak. Ben gelmeden az önce oldu dimi. Tüh be göremedim.'' Dedim.

'' Görüp ne yapacaksın Meyra? Ben gördüm de ne oldu?'' dedi sinirle Ceylin.

'' Bize diyene bakın hele. Sen bu Furkan'a âşık mı oldun yoksa?'' Dedim Şahnaz'ında koluna vurarak.

'' Ne âşık olacağım kızım. Leyla'ya sinir oluyorum o kadar. Kız, karizmamı yerle bir etmek için uğraşıp duruyor. Bu okulun benim dedikodumu yapmasına izin veremem. Bir şeyler yapmalıyım.'' Ceylin'i tanıyorum ve kesinlikle âşık değil. Sadece kendisine yapılanları hazmedemiyor. Leyla'ya ne yapacağını düşünüyordu şu anda kesin.

'' Eee sen ne yaptın, Yiğit'i aradın mı?'' sordu Şahnaz.

'' Hayır canım. Arayıp da ne diyeceğim? Seni unutamıyorum mu diyim?'' dedim.

'' Unut artık onu Meyra. Dünyada ondan başka erkek mi yok sana? Boşuna bekliyorsun, sonunda üzülecek olan sensin.'' Dedi Ceylin, sinirini benden çıkartmaya çalışıyordu ya da her zaman ki haliydi.

Tamam, haklılık payı vardı. Bunu bende biliyorum. Belki de o beni çoktan unuttu, bırak unutmayı acaba beni hatırlıyor mu onu bile bilmiyorum. Kesin hatırlamıyordur, ayrıca beni hatırlayıp ne yapsın ki o çoktan başka birini bulmuştur. Bu düşünce beni gıcık etti.

'' Tamam. Bundan sonra Yiğit yok, bitti.''

'' Bilmiyorum sanki seni. Hep unutucam diyorsun ama unuttuğun falan yok. '' dedi Ceylin.

'' Bu sefer kesin kararlıyım, unutucam Yiğit'i.''

'' Hıhı.''

'' İnanmıyor musun? Bir daha sütlaç yemek nasip olmasın ki unutacağım.'' Bi anda ağzımdan çıktı.