After A Broken Love

hoofdstuk 10

"Thomas, kan je niet wachten, straks hebben we geen eten" probeer ik tussen al het gezoen te zeggen. "Misschien wil ik jou wel opeten"zegt hij met een grijns. "Thomas, gosh. Zo een foute grap". Ik moet zo hard lachen dat ik amper kan ademen. "Oké dan. Als jij koken leuker vindt dan dit dan zullen we gaan koken."zegt hij op een triestige (geacteerde) manier. "Baby, ik heb niets liever dan dit samen doen met jou. Maar zaag niet straks dat je honger hebt." Hij kust me nog een keer en we gaan naar de keuken.

"Oké, chef wat gaan we klaarmaken."vraag ik hem. "Nou, voor ik wist dat ik met een kieskeurige dame vast zou zitten" zegt hij met een grijns waardoor ik mijn tong naar hem uitsteek " was ik van plan om deze heerlijke diepvriespizza op te warmen". Ik kijk hem zwaar teleurgesteld aan. "Dus wacht een van de beste acteurs van Engeland eet op kerstavond diepvriespizza." "Wat verwacht je dat ik hier een kalkoen enzo ga klaarmaken voor mezelf"zegt hij me. "Oké, daar heb je wel gelijk in, maar nu heb je geluk want ik moest zorgen voor de kalkoen. Dus we hebben al zeker lekker vlees vanavond."zeg ik hem trots. "Mmm, lekker. Maar wat eten je ouders dan vanavond?"vraagt hij ongerust. Oh, schattig. "Maak je maar geen zorgen om hen. Mijn grootouders zorgde voor de andere kalkoen. Maar zij waren vanmorgen al aangekomen." vertel ik hem. "Maar ja we kunnen niet alleen dat eten." "Dat is waar, uhm we kunnen dus de gevulde kalkoen doen met gegrilde groentjes en uhm, kroketjes" zegt hij bedenkelijk. "Klinkt heerlijk!"zeg ik hem. "Uhm, Ally is het goed voor je dat we geen zelfgemaakte kroketjes gaan doen." "Gosh, ieuw jij gaat me toch geen diepvrieskroketten geven" hij kijkt redelijk geschokt. "Hah! Jij bent niet de enigste die kan acteren hoor. Tuurlijk is het goed voor mij. Het is al bijna half zeven als we dan nog beginnen met zelfgemaakte kroketjes." We nemen de kroketten en frituren ze al. "En nu de groentjes" roep ik vrolijk" doe jij de paprika's dan doe ik de wortels en aubergine." "Is goed." Thomas begint keurig de paprika in stukjes te snijden en ik betrap mezelf dat ik stiekem gluur naar hem. Hij is zo serieus bezig en dat is best schattig. "Wat is er?"vraagt Thomas. "Niets"zeg ik snel en ik voel dat ik begin te blozen en kijk snel weg. "Oooh, iemand is hier verlegen."zegt hij tegen me. "Ik vind het juist hartstikke leuk als je begint te blozen. Je hoeft dat niet te verbergen voor me."

Wanneer het eten klaar is dekken we de tafel en beginnen we te eten. "Mmm,dit is toch beter dan diepvriespizza,niet?" "Dat weet ik nog niet zo zeker. Een lekkere margharita zou toch wel beter smaken."zegt hij. Hij ziet dat ik toch wat teleurgesteld ben:"Hey,was maar een grapje,tuurlijk is dit veel lekkerder. En dan nog een prachtige,lieve meid als gezelschap. Dit is een van de beste kerst avonden die ik ooit gehad heb". "Oh, Tommy overdrijf niet zo". "Ik zweer het je. Ik acteerde al toen ik 10 jaar was. In de loop der jaren heb ik een aantal kerstfeesten gemist door filmrollen die ik had. Maar de laatste jaren probeer ik deze datum toch wel vrij te houden. Het is erg om te zeggen, maar ik vind het heel fijn dat er een sneeuwstorm is vanavond zodat ik samen met jou ben".

Ik sta recht en ga op zijn schoot zitten. "Thomas, ik hou echt veel van je." Bij de meeste mensen is het al te snel om na een maand te zeggen dat je van elkaar houd. Maar bij, Thomas, het is anders bij hem. "Ik hou ook heel erg veel van jou, Ally." Hij legt zijn zachte hand op mijn warme wang en glimlacht naar mij. Zijn liefdevolle blik laat me elke keer opnieuw smelten. Hij buigt zich weer zachtjes naar voren,net als bij onze eerste kus. Hij drukt zijn zachte, roze lippen op de mijne en ik voel duizenden vlindertjes in mijn buik. Deze kus was anders dan daarjuist. Deze was teder, zacht en liefdevol. "Kom we ruimen de tafel op"zeg ik hem. Hij kijkt me met een pruillipje aan. "Ik vind dit fijner om te doen". "Babe, ik ook maar anders staat het hier morgen nog". Hij begint te grinniken. "Zit je me nu uit te lachen" vraag ik hem. "Nee,nee ik vond het gewoon grappig hoe je me noemde, dat is alles." En met een grote grijns ruimt hij de tafel op en gaat naar de keuken. Na nog geen kwartier is alles opgeruimd en in de vaatwasser gezet.

"Kijk nou, dat was toch niet zo erg." We zettten ons samen in de zetel. Ik kruip dicht tegen hem aan en hij legt een dikkentje over ons heen. Ik kan me geen perfecter moment voorstellen. "Welke kerstfilm wil je zien?" vraag ik hem. "Heb geen flauw idee, zullen we anders kijken wat er op tv is". Ik knik en probeer nog dichter tegen hem aan te zitten. Ik zie dat het hem een glimlach bezorgd en weer voel ik die vlindertjes in mijn buik. "Home alone is op tv. Wil je daar naar kijken?"vraagt hij me. Weer knik ik. Voor mij is alles goed zolang ik maar bij hem ben. Zijn hand rust op mijn been en ik voel zijn duim kleine cirkeltjes maken. Het kietelt een beetje maar ik word er wel rustig van. Ik voel dat mijn oogleden zwaarder en zwaarder worden en val in slaap.

Ik word wakker omdat de persoon waartegen ik lig verschuift. Ik open zachtjes mijn ogen maar door het felle licht sluit ik ze weer meteen. Ik hoor Thomas iets in mijn oor fluisteren: "slaap maar verder. Ik ga me douchen." Hij geeft me een zachte kus op mijn hoofd en gaat weg. Na een vijftal minuten voel ik gewoon dat ik niet meer terug in slaap kan vallen. Ik besluit om op te staan en een ontbijtje te maken voor ons. Ik ben druk bezig met het maken van een omelet wanneer ik hem achter me voel.

Zijn handen glijden naar mijn taille en hij drukt zijn buik tegen mijn rug wanneer hij kleine kusjes in mijn nek plant. Ik begin te giggelen: "Goeiemorgen". "Goeiemorgen, My Love." Ik draai me om en kus hem. "Merry Christmas,baby"zeg ik hem. "Jij ook." Pas dan zie ik dat hij gewoon een handdoek om zijn middel heeft gewikkeld. Ik staar een tijdje naar hem zonder dat ik het zelf door heb. "Bevalt het je?"vraagt hij me met een grote grijns. "Altijd toch, Tommy. Is dat trouwens je ding. Om altijd bij het ontbijt in ontbloot bovenlijf op te komen dagen?"vraag ik hem. "Als mevrouw dat wenst." "Oh, dat wens ik zeker" zeg ik uitdagend. "Zal ik onthouden voor de volgende keer" zegt hij met een knipoog,"maar ik ga me toch even moeten omkleden want ik begin het wel koud te krijgen". Als antwoord geef ik hem een pruillipje, maar ik laat hem wel los. "Ga maar, dan zet ik de tafel wel even".