*Thomas Brodie - Sangster fanfiction*
Alison is gedumpt door haar vriendje op hun eenjarige jubileum. Na een week huilend thuis te zitten, besluit ze om toch eens naar buiten te gaan. In een cafeetje komt ze Thomas Brodie - Sangster tegen. Raar maar...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Daar hoor ik al het geluidje dat iemand wil facetimen.
"Heeeeey Ally, ik mis je zooooo hard!"schreeuwt hij luid. Ik zie dat hij op de set is en bereken uit dat het daar nu ongeveer wel middag is. "Ik jou ook Tommy, maar het is niet omdat jij aan de andere kant van de wereld bent dat je zo hard moet schreeuwen"zeg ik lachend. Hij giegelt:" Hoe is het met je? Nog even en ik kan je weer omhelzen en kussen en oooh wat mis ik je toch." Ik ontwijk zijn vraag:" oooh ik kan ook niet wachten tot je terug bent. Kan ik weer naar je staren." Hij lacht, " maar hoe gaat het nu met je? "Goed, goed. Volgende maand zijn het eindexamens en ik heb alles al voorbereid." Aaah geweldig, dat is nu mijn intelligente toekomstige vrouw." "Nou wees maar trots, ik zit hier met een verloofde die een 17 jarige knul in een film moet spelen!" We lachen ons allebei stuk. "Hoe gaat het met jou, Tommy?"vraag ik hem snel voor hij doorvraagd. "Goed,geweldig eigenlijk. Ik kom volgende maand al terug omdat we voorop schema liggen." Dat is fantastisch, denk ik bij mezelf. Dan ben ik maar 2 maanden zwanger. Dat is toch nie zo erg om te verzwijgen. "Dat is geweldig. Mijn god, je weet niet hoe blij ik ben!" "Ja he, ik ben ook superblij! "Thomaaaas" roep ik Dylan op de achtergrond. "Liefje, ik moet door. Er moet een scene worden opgenomen." "Is goed. Tot ziens. Ik bel je nog vanavond." Ik geef een luchtkusje en Thomas legt af.
Tegen je eigen man/verloofde zeggen dat je niet zwanger bent. Waar ben ik toch mee bezig? Het is toch niet zo een groot probleem. Nouja, misschien wel een klein beetje. We zijn nog niet eens getrouwd. En later tegen je kind zeggen dat je zijn of haar vader maar 2 maanden ofzo kende voor hij of zij werd gemaakt. En wie weet wil Thomas helemaal geen kind. Misschien wil hij wel dat ik abortus doe. Maar zou hij dat echt willen. Ik alleszins niet, ik ga dat klein wezentje niet vermoorden. Ookal verlaat Thomas mij. Zou hij dat zelfs doen. Mij verlaten omdat hij er misschien niet klaar voor is? HOHOW even stoppen. Wat denk ik toch allemaal? Ik bel of stuur morgen Thomas en ga gewoon subtiel vragen wat hij ervan zou vinden als ik nu in deze periode zou zwanger worden. Gewoon even zien wat hij er van vind. Maar stel dat hij zegt dat hij er geen wilt. Wat dan?
Oke, geen stel dat of wat dan. Wie weet zou hij superblij zijn. We zien wel. Ik ben doodop van al dat gepieker en zie dat ik een half uur ,nadat Thomas had gebeld, zat te denken over alles. Ik mag niet stressen, sowieso is dat niet goed voor mijn kindje. Ik aai over mijn buik en er groeit een glimlach op mijn gezicht. Ik ga even een warm bad nemen en dan lekker slapen. Perfecte avond voor een vrouw alleen.
