*Thomas Brodie - Sangster fanfiction*
Alison is gedumpt door haar vriendje op hun eenjarige jubileum. Na een week huilend thuis te zitten, besluit ze om toch eens naar buiten te gaan. In een cafeetje komt ze Thomas Brodie - Sangster tegen. Raar maar...
Hij zet zijn koffer op de grond en de doos zacht in de zetel. Wat zit er nu in hemelsnaam in die doos?
Zijn blik verraad niets. Je kan niet zien of hij blij is dat hij vader zal worden, maar ook niet of hij zo verrast is dat hij me zal verlaten. Traag stapt hij naar mij toe, tot hij voor me staat en elkaar in de ogen staren. Hij legt zijn handen op mijn wangen en kust me liefdevol. Ik voel dat hij door de kus heen glimlacht. Daarna buigt hij zich en zet hij zich met een knie op de grond. "Dag lieve prinses," ik kuch", of lieve prins" grijnst hij. "Als je me kan horen, ik ben je papa en ik ben heel blij dat je hier zal zijn binnen een paar maandjes. Ik kan niet wachten. " Hij sluit af door een kus op mijn buik te geven. Daarna staat hij recht. "Ik ben blij dat je zo reageert."zeg ik met een reuze glimlach op mijn gezicht. "Wat dacht je , dat ik de liefde van mijn leven zal verlaten met een kindje dat het belangrijkste zal zijn op aarde voor mij." Ik kijk naar beneden. "Dat nooit, Allison!" Ik kijk op en geef hem een kus. "Nou dan zijn we binnenkort met 4 hier. "Uhm, Thomas, gelukkig ben je nog knap want slim ben je niet echt." "Wacht maar even, hij neemt de doos die hij daarnet in de zetel had gezet. "Doe maar zachtjes open." zegt hij met zijn glinsterende ogen. "Is het een cadeautje."vraag ik hem. "Doe nu maar gewoon."
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
"Oooooh, wat een lief schatje is dit." Ik haal het klein katje uit de doos en aai het. "Hey, lieve schat, kom je bij mij wonen? Ik ben je nieuwe mama, ja he." zeg ik alsof hij iets terug zou zeggen. Vanwaar heb je hem? Ik reed met de taxi voorbij een huisje waar er een vrouwtje gratis katjes weggaf. Haar kat bleek 10 kittens te hebben en dat is natuurlijk te veel voor haar, dus dacht ik waarom niet. Nu staan we quitte." "De baby is ook van jou he, slimmerik, dus staan we maar half quitte. Hij trekt zijn wenkbrauw op, en beseft erna dat ik gelijk heb. Net zoals altijd, (kuch, kuch).
"Maar vertel eens waarom heb je het me niet eerder verteld? Hoelang weet je het eigenlijk al? Zijn er nog die het weten? Je bent toch al naar een gynaecologe geweest? Je slaapt toch goed? Je eet..." How, how, boooy, quizje spelen ofzo? Ten eerste, even rustig blijven. Ten tweede: ik ben al 10 weken zwanger, dus 2 maanden en een half. Alleen Abby weet het. Ik ben al naar de dokter geweest en slaap, eet en rust genoeg. En op je eerste vraag. Omdat ik niet wilde dat je alles liet vallen daar en iedereen in de steek ging laten om naar hier te gaan. Het spijt me, je bent toch niet boos." ratel ik. "Tuurlijk niet, maar bij de volgende vertel je het me he." zegt hij met een knipoog. "Rustig aan, sangster. Eerst met deze kleine kruimel beginnen!" Hij trekt zijn wenkbrauwen op:" Kruimeltje, is dat de bijnaam voor ons kindje." "Ja, het is schattig en hou maar op om je wenkbauwen op te trekken. De volgende keer scheer ik ze eraf." "Hoe durf je, dan loop dat kin hier met een vader zonder wenkbrauwen. Gaat er gewoonweg belachelijk uitzien."
Ik geef hem een zoen, "ik hou van je, voor altijd." "Voor altijd" zegt hij.
Waarschijnlijk zal hierna nog 1 hoofdstuk en een epiloog komen. Ik hoop dat jullie het een leuk hoofdstukje vonden. Doei xxx
