After A Broken Love

hoofdstuk 28

*1 jaar later*

...

In dit ene jaar is er heel wat veranderd in mijn leven. Eerst werd ik een trotse mama van Elizabeth, de liefste, mooiste dochter die er bestaat en dat weet ik zeker.  Haar naam betekent belofte van God.En ik weet al ontelbaar veel bijnamen voor haar.  Elizabeth is nu  6 maanden. Wat een wonder toch. Er is hier gewoon iemand die deels mij is en deels van de persoon waar ik ongelooflijk veel van hou. Toch prachtig! Veel kan ik eigenlijk niet vertellen over de geboorte van Elizabeth. Tja zij kwam er gewoon uit en dat was het dan zo wel. Een maand geleden werd ik mevrouw Sangster. Getrouwd met de man waar ik het meest van hou. Mijn trouwdag, die was perfect. Elizabeth was toen 5 maanden en had een superschattig jurkje aan. Daarna bleef ze voor 2 weken bij mijn ouders want ik en Thomas gingen op huwelijksreis naar Thailand. Even 2 weken weg van alles, als misten we Lizzie wel heel hard.  

Echt een geweldig jaar dus. Oh ja, ik ben ook afgestudeerd en als alles goed zit mag ik volgende maand al werken in de belangrijkste redactie van Londen. Dat zit dus ook goed. Dus ik ben wel heel erg gelukkig. Kruimeltje en Elizabeth zijn de beste vrienden. Ik was vaak bang dat de kat haar zou pijn doen door haar te krabben ofzo. Raar, maar waar is er nog niets gebeurd en nemen ze vaak dutjes samen. Oh, wat kan ik niet wachten tot ze groot is, dan kunnen we zo'n awesome moeder- dochter band hebben. Thomas kan dan wel de kat hebben. Nee hoor, dat meen ik niet. Ik wil dat we alle drie een even sterke band met elkaar zullen hebben. Maar daar twijfel ik niet aan. 

Ik denk dat dit wel alles is dat zowat gebeurd is dit jaar, behalve nog de premiere van Thomas zijn film. Je zag wel dat Elizabeth verwonderd was dat haar papa op het scherm was. Vaak ook verward, dan zag je dat hoofdje steeds van links naar rechts gaan, omdat ze haar papa 2 keer zag. Dylan is haar ook al komen bezoeken en hij claimt de plaats van beste vriend in het leven van Lizzie, ook al is het de kat die hem eigenlijk nu heeft. Momenteel zit Dylan in Amerika door opnames van Teen Wolf zei hij. Maar gelukkig is Thomas nu dichtbij mij, dichtbij ons. Hij wil dit jaar geen aanbiedingen aannemen en genieten van dit jaar met ons. De eerste stapjes en woordjes van Lizzie wil hij absoluut meemaken, wat eigenlijk wel supernormaal is. 

Vanavond, na zo een duizend jaar, gaan ik en Thomas gezellig weer iets gaan eten. Dan breng ik Elizabeth naar mijn ouders, aangezien die van Thomas nog steeds op wereldreis zijn. Ze hebben wel al een pauze ingelast en kwamen ons bezoeken tijdens de geboorte van Lizzie. Nu zijn ze nog een tweetal maanden terug en kan Elizabeth genieten van extra grootouders liefde.Het is grappig hoe mooi ze naar me staart als ik me klaar maak. Ik trek een zwarte jurk aan en doe mijn make up. Ik trek ondertussen gekke bekken en blijkbaar vindt Lizzie dat wel heel grappig dat ze zelf in de zetel achterovervalt van het lachen. Wanneer ik helemaal klaar ben is het tijd voor haar aan te kleden. Ik probeer haar een kleedje aan te doen en, na een half uur vol traantjes en zelf gekots is ze aangekleed. Aangezien Thomas nog een afspraak heeft met zijn manager, breng ik gewoon Lizzie naar mijn ouders en ga dan rechtstreeks naar het restaurant. Goed getimed want binnen een half uur moet ik er zijn. Ik zet Lizzie af bij mijn ouders en geef iedereen nog een dikke zoen. "Mam, pap, echt super lief dat jullie dit willen doen. Ik hou van jullie." zeg ik hen. "Lieverdje toch", zegt mijn mama, "daar zijn grootouders voor". "Plus, jullie hebben dit avondje wel verdient." zegt mijn papa en knipoogt. "Echt bedankt, ik geef Lizzie nog een dikke zoen en vertrek dan richting het restaurant. 

Wanneer ik een parkeerplaats zoek zie ik Thomas aan de deur staan wachten. Snel parkeer ik me rechtover het restaurant. Ik steek over en besluip stil Thomas. Ik wikkel mijn armen rond hem en knuffel hem langs achter. Hij draait zich om en daar verdrink ik weer in zijn bruine ogen en doet hij me zoals de eerste keer smelten met zijn lach(wat ben ik melig zeg). "Goedenavond mevrouw Sangster. Want ben ik blij dat je er bent." "Oh meneer Sangster, het was me een aangenaam genoegen om deze afspraak bij te wonen." En daar staan we ons dan stuk te lachen voor deze random toneelvoorstelling. "Lizzie is bij mijn ouders dus kunnen we eens met zijn tweetjes genieten van elkaar."zeg ik. "Te lang geleden vind je niet, Ally?" "Ja, inderdaad Tommy." En ik geef hem een zachte maar lange kus. Ik hou echt van je weet je dat", zeg ik hem. "Ik ook van jou, Ally, jij en Lizzie zijn het enigste wat telt in mijn leven. Ik knuffel hem en echt maar na 2 minuten beseffen we dat we nog steeds op straat staan. 

Al lachend gaan we naar binnen en zetten ons aan tafel bij het raam. Ik geef mijn jas af aan de ober die hem wilde ophangen, maar wilde eerst mijn gsm eruit halen, voor het geval mijn ouders bellen. Maar, hij zit er niet in. "Huh, waar is ie nou?" "Wat is er?" "Ik vind mijn gsm niet." "Ah, je kan wel zonder voor even." "Nee, ik wil bereikbaar zijn voor mijn ouders, als er iets is met Elizabeth. "Ze kunnen mij toch bellen." "Thomas, relax. Hij ligt vast nog in mijn auto, ik heb net nog gestuurd naar mijn mama." "Oke, zal ik al bestellen?" vraagt Thomas. "Doe maar lieverd." Nadat ik mijn bestelling tegen hem zei, trok ik snel mijn jas aan en liep snel naar de auto.

Pov. Thomas: Nadat ik onze bestelling doorgaf aan de ober schenk ik nog wat wijn in onze glazen, vanuit het raam zag ik dat Ally haar gsm gevonden had. Ze ziet me kijken en lacht naar me en steekt haar tong uit. Ooh god, wat moet ik toch zonder haar. Ze doet de auto op slot en zonder te kijken steekt ze de straat over, maar toen...

.

.

.

Een bestelwagen, reed haar gewoon omver en daar lag ze weerloos op straat te bloeden. Alles vertraagd om me heen en ik hoor niets meer. Ik ren zo snel ik kan naar buiten. Daar zie ik haar dan levenloos liggen, ik ren naar haar toe en check haar hartslag. Ik voel iets, maar haar hartslag is heel traag. "IEMAND, BEL DE FUCKING AMBULANCE, NUUUU! Een oudere man, grijpt zijn gsm en hij geeft me een teken dat hij belt. Ik streel haar wang, ik hoop zo hard dat ze wakker wordt. Ik kan niet zonder haar leven, wat moet ik zonder haar doen? Wat moet Lizzie doen zonder haar. Ik fluister zacht in haar oor: Don't leave me alone. I love you.

Na een kwartier komt er een ambulance. In topsnelheid brengen ze haar in het busje. De ambulancier vraagt zeker drie keer of ik mee wil tot ik bij besef kom. Ik knik en ze brengen me naar binnen. Ik staar voor me uit en zie haar lichaam, zo klein en teder op het 'bed' liggen. Ik neem haar hand vast en wrijf zachtjes met mijn duim over haar hand.

We komen aan in het ziekenhuis en plots stort mijn wereld in. Ik stap net het busje uit en de dokter in de ambulance verteld me iets dat ik niet wil horen.

"Meneer, ze heeft het niet overleefd. Het is te laat."

Het laatste dat ik nog weet is dat ik gewoon huilend op de grond viel en alles zwart werd.

Ik ben niet erg goed in trieste dingen schrijven, maar ik hoop toch dat jullie dit goed vonden. Ik zal zo snel mogelijk een epiloog schrijven, en dan is het verhaal eigenlijk wel gedaan (eindelijk zo je zeggen na duizend jaar ;p)