After A Broken Love

hoofdstuk 21

*Week later*
De lessen zijn terug gestart. Ik heb mijn project ingeleverd en deze week krijg ik mijn resultaten. Thomas heeft netjes geluisterd en heeft me een hele week alleen gelaten zodat ik goed kon doorwerken. Man, dit was een lange week zeg. En plots liet Abby weten dat ze voor een half jaar naar Australië moet, voor haar studies. Lekker zeg, wat moet ik een half jaar zonder mijn beste vriendin doen. Maar ja, ik bekijk het van de positieve kant. Het is iets waar ze al superlang van droomde, dus ik gun het haar. Gelukkig is ze ook al gekalmeerd over het feit dat ik samen ben met Thomas. Ik ben wel blij dat ik haar dinsdag nog eens heb kunnen zien voor haar vertrek:

Flashback

*Ding-dong, ding-dong, ding-dong. JA IK KOM! Wat voor een onbeschoft en ongeduldig wezen belt nu zo laat aan de deur. Ik kijk nog even in de spiegel hoe ik eruit zie: een unicorn - onesie met een chocoladevlek van het ijs dat ik net aan het eten was. "Wat boeit het."zeg ik tegen mezelf. Ik open de deur en word besprongen door een bruinharig meisje. "Allyyyy, wat heb ik je gemist."roept het meisje en ik herken meteen haar stem. "Abby, OMG! Ik ben zo blij dat ik je nog eens zie. Kom binnen, het is ijskoud buiten." Ze doet haar jas en schoenen uit en we gaan naar de keuken. "We hebben elkaar wel een maand niet gezien, dat is toch wel erg. Je laat me toch niet vallen voor Thomas, hé?"vraagt ze me. "Tuurlijk niet. Wat denk je wel van me? Ik zou je toch nooit laten vallen. "Chocolademelk?"vraag ik haar en ze knikt. Ik neem twee tassen en begin met het smelten van de chocolade. "Duuus"begint Abby. "Wat?" vraag ik haar. "Hoe was je vakantie met hem? Vertel me alles." "Leuk" ,zeg ik haar, "het was heel leuk." Ze kijkt me starend aan. "We hebben wat gewinkeld en ik heb zijn vrienden beter leren kennen. Wat kan ik meer zeggen?" "I don't know, misschien waarom die diamanten ring aan je vinger zit. Zeg me niet...OMFG. Heeft hij...? Maar jullie kennen elkaar niet eens 3 maanden. Antwoord toch" ratelt ze. "Nou, als je me zou laten uitspreken. Ja, hij heeft me ten huwelijk gevraagd en ik heb ja gezegd. En dat is waar, we kennen elkaar niet zo lang, maar ik hou van hem en ik wil hem niet kwijt geraken. Ondertussen zet ik de twee tassen met chocolademelk op tafel en doe er wat mini-marshmallows bij. "Mja, okeey. Ik wil gewoon niet dat je hart weer breekt. Je bent een klein zusje voor me, dus ik wil niet dat er iets met je gebeurt." zegt ze me. "Oooh Abby. Dat is superlief, maar je hoeft niet ongerust te zijn. Hij is echt een goede jongen."stel ik haar gerust. "En is er nog iets anders gebeurd?"vraagt ze. "Uhm, niets speciaal hoor, ik heb het wel al gedaan met hem", zeg ik dat laatste deeltje stiller. Ze kijkt me aan: "Oh mijn hemel. Serieus, Ally? Nou zeg, je hebt tijdens die vakantie zo te zien niet veel nagedacht. Waarschijnlijk ook al een huis gekocht of een puppy?" Ik kijk haar aan: "Doe niet zo dom. Zo erg is het toch niet. Ik ben een volwassen vrouw. Dus ik beslis toch wat ik doe!" "Heb je een condoom gebruikt? Je weet wel protection against pregnancy. Heb je dan niet door dat je misschien zwanger kan zijn?" "Abby, dat is belachelijk. Het was maar een keer. Hoe kan ik dan meteen zwanger zijn? Doe even rustig, wil je?" Ze kijkt me aan: "Sorry, maar weet je. Ik heb je een maand niet gezien en in de tussentijd ben je verloofd en misschien zelfs zwanger." "Maak je niet druk, alles komt inorde."stel ik haar gerust.

"Waar ik eigenlijk voor kwam, Ally, is om afscheid te nemen." "Hoezo? Wat bedoel je? Ga je weg?" Ze neemt mijn hand vast. Ik ga naar Australië voor een half jaar." Ik kijk haar verbaasd aan," ze bieden me een studiebeurs aan voor een half jaar en ik moet gewoon deze kans grijpen. Dat begrijp je toch?" Ik kijk nog steeds verbaasd naar haar. Gaat ze me nu achterlaten? 6 maanden lang. Wat moet ik zonder haar? Het klinkt belachelijk. Ik bedoel, ja ik ben een volwassen persoon. Maar deze meid betekent gewoon veel voor me. We kennen elkaar ondertussen al 10 jaar. Ze was er voor me toen mijn grote zus stierf. Altijd. Ze was als een zus voor me. "Ally?"onderbreekt ze mijn gedachten. "Wat geweldig voor je!", zeg ik haar, die kans moet je nemen. Je wilde dit al zolang." "Meen je dat?" vraagt ze. "Tuurlijk, ik bedoel, ik ga je zo hard missen, maar dit gun ik je gewoon en je moet het doen." Ze geeft me een dikke knuffel. " Ik vertrek vanacht al. Zorg gewoon dat je bruiloft pas over ene half jaar is. Oke?" "Hihi, komt inorde. We knuffelen nog even en nemen afscheid. "We skypen iedere week. Deal?" "Deal!" "Ik hou van je, Abby!" roep ik als ze de auto bijna instapt. "Ik ook van jou, Ally!

Wanneer ze weg is sluit ik de deur. Ik denk nog even na over wat Abby me zei. 'Heb je dan niet door dat je misschien zwanger bent?' Dat kan toch niet. Toch? Ik ga naar de spiegel open mijn onesie en trek mijn truitje omhoog. Zo het kunnen? Ik koop gewoon morgen zo een test uit de winkel, maar ik ga niets tegen Thomas zeggen. Nog niets.