After A Broken Love

hoofdstuk 1

Mijn moeder stuurde al voor de zoveelste keer deze week: "Alison, zit je nog steeds thuis? Je moet echt eens buiten komen,lieve schat. Je hoeft je niet op te sluiten voor die zak". Ik stuur niets terug. Maar ze heeft wel gelijk. Jasper maakte het gewoon uit op de dag van ons eenjarige jubilium van onze relatie. Een dag erna zie ik hem kussen met mijn beste vriendin Tess. Nou die is al snel over onze breuk heen. De twee mensen waar ik zoveel omgaf hebben me gebroken, me zoveel pijn aangedaan. En nu zit ik hier al een week aan het huilen.

Ik trek wat kleren aan om naar buiten te gaan. Niets speciaal, gewoon iets makkelijk. Het sneeuwt buiten, toch iets waar ik blij van word. Ik trek mijn winterjas aan, doe een muts en sjaal aan en ga naar buiten. Ik stap al ongeveer een half uur in de sneeuw. Maar ik begin het koud te krijgen. Ik zie een gezellig klein cafeetje en ga naar binnen. Niet zo druk, zie ik. Een paar oude mensen en een gast die er alleen zit. Ik zet me wat vanachter in het cafeetje en neem de menukaart. Ik bestel een warme chocolademelk met slagroom. Ik weet nog dat ik zo vaak met Jasper gezellig gingen eten. Ik voel de tranen branden, maar ik wil niet huilen. Het is te gênant om ineens te beginnen janken in een café. Toch voel ik een traantje vallen die langs mijn wang naar beneden glijdt. Er volgen meer. De jongen die alleen zat staat recht en komt richting mij. Oh nee, gaat hij me komen uitlachen.

"Hey, gaat alles wel goed met je?" vraagt hij met zijn zachte, lieve stem. "Ja, het gaat prima" zeg ik hem. "Het ziet er niet echt uit dat het prima gaat. Je mascara is wat uitgelopen."zegt hij voorzichtig om me niet te kwetsen. "Oh, uhm sorry. Ik ga dan maar even naar het toilet." Ik kijk in de spiegel van het toilet en zie er belabberd uit. Ik probeer mijn make up wat inorde te doen en ga terug naar binnen. De jongen zit er nog steeds en de drankjes zijn er al." Oh je bent er nog". "Als je wil dat ik weg ga?" vraagt hij verlegen. "Nee, nee blijf maar. Ik dacht gewoon dat ik je afschrikte met mijn uitgelopen mascara" zeg ik tegen hem. Hoe langer ik naar hem kijk. Hoe meer hij me bekend lijkt.

"Nee hoor, ik ben Thomas Brodie- ... Sangster zeggen we allebei. Hij bloost: " Je herkent me". "Eerst niet" zeg ik verlegen, " mijn naam is Alison Brown. "Gaat het al wat beter met je. Is er misschien iets erg gebeurd. Ik bedoel het zijn mijn zaken niet maar... "Mijn vriendje heeft me gedumpt op ons eenjarige jubileum en is daarna iets begonnen met mijn beste vriendin" onderbreek ik hem. "Oh het spijt me voor je". We drinken tegelijk van onze chocolademelk. Opeens begint Thomas te lachen. " Wat is er" vraag ik hem." Je hebt een slagroomsnor" zegt hij al lachend. Mijn hoofd wordt rood en ik pak snel een servetje en veeg de slagroom van mijn mond." Wacht, hier is nog een beetje" en hij veegt het er zachtjes af.

We praten nog een tweetal uurtjes. Ik wist niet dat hij echt zo een lieve jongen was. Ik dacht meer een arrogant iemand ofzo. "Hey Alison. Ik vond het een heel fijn gesprek. Maar ik heb een dringende afspraak. Weet je wat. Geef me je gsm eens". Aarzelend geef ik mijn telefoon aan hem. Hij typ snel iets in en geeft het terug aan mij. Zijn telefoonnummer staat erin en hij staat erin als Tommy. Ik geef hem mijn nummer en we nemen afscheid van elkaar. Wanneer ik richting huis stap besef ik dat dit wel een rare dag was. Ik heb nu gewoon de nummer van Thomas Brodie- Sangster.