MR. ANONIEM

20

POV LOTTE

ik stap naar beneden en kom halve wegen te trap, m'n vader tegen. "hee pap, ik ga naar de starbucks, je ziet me vanzelf wel weer" "oke schat, veel plezier he!" "dankje" glimlach ik naar hem, voor ik de deur uit stap. ik pak mn mobiel uit mn zak en kijk tussen het lopen door wat op instagram. ik heb er heel veel volgers bij gekregen, waarom? nou ik denk omdat ik gespot ben toen ik met niall was. een gokje maar hoor :D. naar de starbucks is het ongeveer 20 minuutjes lopen, maar gelukkig is het best mooi weer. het regent niet ofzo, als je snapt wat ik bedoel. 'tringgg trinngg' ik neem op.

"hallo met Lottee" zeg ik iets over enthousiaste ik. "hoi lotte, hoe gaat het?" die stem herken ik uit duizenden. "Femke!!" gil ik zou hard als ik kan. "lotttteee" "hoe gaat het?" "goed hoor, ik kan niet wachten je weer te zien, wat hoorde ik nou, ken jij Niall Horan?!" antwoord Femke. "jaa ik kan ook net wachten tot ik jou weer kan zien! wanneer kom je weer terug? en ja inderdaad, ik ken niall, hij is echt heel lief, maar ze moeten al weer bijna weg..." "omgg, ohja, daar belde ik voor, waneer ik terug kom, waarschijnlijk over 1 maandje, dan is alles rond, en kan ik weer terug naar mn oude school!" "YEAASS!" na nog even gesproken te hebben zeg ik gedag tegen femke en loop de starbucks in.

mn ogen kijken rond, tot ze bij die van Niall blijven hangen, die mij ook aankijkt. hij staat op en loopt naar me toe. we geven elkaar een 'best lange, misschien wel te lange' knuffel en we lopen naar de rest, one direction, allemaal kan je ze eigenlijk niet herkennen, zo goed zijn ze verkleed.

"dit is lotte" stelt Niall me glimlachend voor aan zijn vrienden.

"heayy" zeg ik glimlachend

"Haay!" zegt iedereen enthousiast. nadat iedereen zich heeft voorgesteld, ga ik zitten, Niall komt naast me zitten. "vertel eens iets over jezelf, Lotte" zegt Louis vrolijk" "zoverre we dat dan nog niet weten, het meeste heeft niall al over je gezegd" grinnikt Harry. ik moet even lachen en begin dan mijn verhaal. "oke, nou ik ben dus lotte, 19 jaar jong, woon in Amsterdam, en doe daar ook een opleiding, en ja, voor de rest.... niet echt veel bijzonders" lach ik

"okee, ja Niall heeft echt alles over je verteld" grapt Liam. allemaal lachen we om Niall zijn rode hoofd. we bestellen wat en praten nog wat. de jongens zijn ook lopend, ze worden nu toch niet herkent. we lopen een parkje in en gaan in het gras liggen. "zullen we voetballen?" vraagt Harry opeens

"JAA!" gil ik. ohja, ik zit ook op voetbal, bij de selectie, zo leuk!  Louis staat op en loopt een eindje verder naar een winkeltje waar ze voetballen verkopen, daarna komt hij terug, met, ja een tennisbal, nee grapje, een voetbal. de teams zijn als volgt: ik, Harry en Louis, tegen Niall en Liam. wij hebben meerderheid, omdat ze dachten dat ' meisjes niet kunnen voetballen, tss laat me lachen'. maarja, we gaan ze dik inmaken. hun beginnen met bal en dribbelen naar voren. in een schijnbeweging pak ik de bal af en ren rustig naar voren, waar Niall staat, ik grijns naar hem en schiet de bal met effect om hem heen, en ik ren via de andere kant om hem heen, waar ik de bal weer ontmoet en hem rustig in het doel schiet.

"whaat?" mompelen de jongens zacht. "een tip, nooit zeggen dat meisjes niet kunnen voetballen, ik zit in de selectie" zeg ik tegen ze met een knipoog. "dan maak je ze boos" voeg ik er nog lachend achteraan. na nog een paar doelpunten, komen we hijgend in het gras te liggen. rond 18:00 uur zeg ik gedag tegen de jongen, en geef Niall nog een knuffel, en loop richting huis.