MR. ANONIEM

39

"zo snel mogelijk een nieuwe chauffeur alsjeblieft."
"nee, ja, ja ik, wij hebben heel erg veel haast"
"er wachten honderden, nou wat zeg ik, duizenden fans op mijn jongens"
"ik verwacht binnen 2 uur een nieuwe chauffeur"
"het zelfde"

Simon die overstuur alle kantoren belt die er te bellen zijn, heeft volgensmij eindelijk een nieuwe chauffeur gevonden.
"en?" vragen de jongens hoopvol. Hrt concert begint morgen avond. En we zijn nog niet gearriveerd.
Simon zucht. "nope, niemand wilt. Ik snap het echt niet..."
"ummh" begin ik. " Alle ogen zijn nu op mij gericht. "Misschien komt dat doordat je niet echt bepaald vriendlijk praat tegen de telefoon.... klein gokje maar hoor.." leg ik uit terwijl ik een groot gebaar maak met mijn armen. De jongens grinniken. Simon moet ook wel een beetje lachen maar dat verbergt hij, althans, dat probeert hij. "weetje, Lotte, probeer het maar eens zelf" zegt hij zo kalm mogelijk en zucht diep. Ik knik en pak zijn mobiel aan. "welk nummer moet ik bellen dan?"
"haha, zie je daar begint het al! met dat probleem zit ik ook...." ik grinnik.
"geef maar hier die mobiel, dit was geen goed plan" Simon strekt zijn hand naar me uit. "na-ah, nu ga ik het doen ook" zeg ik eigenwijs. Simon zucht, alweer.

ik tik het eerste nummer in dat ik zie en houd de hoorn aan mijn oor.
"ah, hallo u spreekt met Lotte"
"ja, ja dat klopt"
"ja, hij was, umm, nog al arrogant, laat ik het zo maar zeggen" wat gelach aan de andere kant op leverde.

"ja een chauffeur zou heel fijn zijn"
"het liefst meteen..."
"voor One Direction"
"ja die had inderdaad gebeld ja"
"ja, ja dat snap ik"
"heel erg bedankt! wanneer kunnen we hem verwachten?"
"over een half uurtje? heel erg bedankt!"
"u ook een fijne dag!"

ik leg af en kijk Simon grijnzend aan. "hoe?!" zegt hij raar, heel raar en grappig.
"Tja... mij lukt alles" is mijn antwoord en ik slaag mijn haar naar achter, om het er extra bitchie uit te laten zien. Daarna begin ik te lachen. de jongens en Simon lachen mee.

nu is het ongeveer 3 uurtjes later, de chauffeur is gearriveerd en we rijden! eindelijk!
Ik daarin tegen heb verschrikkelijke buikpijn en rugpijn. Ik denk dat het weer tijd is, jeeh...
ik lig op bed en de jongens zitten in de woonkamer.
En inderdaad, ik voel iets lopen. ik snelwandel met buikpijn naar de badkamer en doe een maandverbandje om.
Met een zucht plof ik weer neer op het bed. De buikpijn is nou niet echt minder geworden ofzo, en mijn onderrug, ugh...
ik pak een dekentje en ga eronder liggen, zo probeer ik in slaap te vallen.

De deur gaat open en het bed zakt naast me, ik draai me om en zie niall zitten.
"hee lot, ben je ziek?" vraagt niall bezorgd.
ik schud mijn hoofd "ongesteld" is mijn antwoord en kijk naar beneden.
niall pakt mijn kin vast en duwt hem een stukje omhoog. hij kijkt me medelevend aan.
"waar heb je pijn?" vraagt hij.
"m'n buik en rug"
"draai je om en ga op je buik liggen. ik gehoorzaam en ga op mijn buik liggen. Even later voel ik dat mijn shirt uit word gedaan en mijn sluiting van m'n bh word losgemaakt. "Niall wat do-.." verder kom ik niet want ik voel niall zijn handen krachtig en liefde vol over mijn rug gaan. Hij masseert me.
(A/N couple goals!)  Ik sluit mijn ogen en genie van zijn aanrakingen. een half uurtje later voel ik dat mijn sluiting weer dicht word gemaakt en ik draai me om. "dankjewel Nialler, je bent zo lief!" zeg ik terwijl ik hem omhels. hij lacht en knuffelt me terug. Ik ga weer zitten en kijk niall aan. onze gezichten komen dichter bij elkaar tot onze lippen die van elkaar raken. de onschuldige zoen veranderd in een tongzoen en pas later laten we los door ademnood. niall glimlacht en geeft mijn shirt aan.
"ohja" grinnik ik en trek mijn shirt over mijn hoofd.
"Kom je mee naar de woonkamer?"
"ik kom zo, ik blijf nog even liggen"
Niall knikt. "Als je wat nodig hebt, moet je roepen oke?"
ik knik. "dankje, ik hou van je, Nialler"

"geen dank, ik hou ook van jou schatje"