MR. ANONIEM

24

Daar sta ik dan, op Schiphol, Niall uit te zwaaien. Hij neemt me in zijn armen en houdt me stevig vast, bang om me te verliezen, te verlaten. Een traan verlaat mijn ooghoek en al gauw hoor je een snik. Niall sust me, het helpt, maar niet veel. Ik wil niet dat hij gaat, niet na die leuke tijd die we samen hebben gehad. Ik sluit mijn ogen en neem de geur van Niall diep in me op. Ik denk terug aan de herinneringen die we in 2 weken tijd hebben gehad. 

Elkaar ontmoeten, en niet kunnen geloven dat ik al die tijd met Niall heb gepraat.
op Date gaan, en dan in de lach schieten
de serveerster jaloers maken, niet opzettelijk natuurlijk...
veel -heel veel- appen
De Starbucks, waar ik ...heel plotseling... langs kwam en toevallig Niall er ook was. -kuch kuch-
de jongens ontmoeten, en niall die rood werd
voetballen, met de jongens, die dachten dat ik er niks van kon, haha
lachen, heel veel lachen, vooral door die aanstekelijke lach van Niall.
2e date, de beste date die je maar kan hebben, want ik was met Niall. 
het mooie grote strand in het donker met het jammer genoeg koude water.
de vraag. waar ik zo op hoopte maar het toch niet had verwacht.

Langzaam laten Niall en ik elkaar los en kijken elkaar aan. Vervolgens raken mijn lippen de zijne. ze bewegen synchroon op elkaar, net als 2 verloren puzzelstukjes die elkaar weer hebben gevonden na een hele lange tijd. Na een tijdje vraagt Niall om toestemming die ik hem al te graag geef en onze tongen maken een vurige strijd met elkaar. Achter ons hoor ik allemaal flitsen van journalisten.

Na een poosje trekken we terug en ademen we even bij. ik geef hem nog een laatste knuffel en kus voordat hij zijn koffers oppakt. 

"Heel veel plezier, Niall." zeg ik hem.
hij glimlacht. "dankjewel, Lotte. Ik hou van je" zegt hij dan.
ik krijg tranen in mijn ogen. 'Ik ook van jou Niall, ik ook van jou. vertel ik hem.

"En vergeet niet, we zien elkaar gauw weer, dat beloof ik. pas goed op jezelf, wil je?" vraagt hij terwijl hij een traan weg veegt.
ik knik. "dat beloof ik." Toch nog een knuffel en een kus en dan vertelt Simon dat ze echt moeten gaan. we nemen afscheid en langzaam zie ik Niall al kleiner, en al kleiner worden. na een half uurtje sta ik bij het raam en stijgt het vliegtuig op. "tot ziens Niall, ik zie je gauw weer" mompel ik tegen mezelf terwijl ik het vliegtuig blijf volgen. waarom gebeurd dit mij nou weer? iemand waarvan ik hou ik wereld beroemd en reist de hele wereld door... maarja het is nou eenmaal zo gelopen... ik hou van hem, en hij van mij.
En zoals ze zeggen, Liefde wint altijd,  wat er ook gebeurd.

" ik ben thuuiiss!" roep ik vanaf de trap en slof naar boven. 
ik plof op bed en stop oortjes in. 
maandag begint school alweer..... shit. echt geen zin in. Niall heeft eigenlijk massel dat hij zoveel talent heeft. hij hoeft tenminste niet meer naar school te gaan, heerlijk zo een chill leven, not. Niall heeft me vertelt dat het helemaal niet zo chill is dat het lijkt. 
1. je kan nooit zomaar op straat lopen. tuurlijk hij houdt van zijn fans, maar ja, je hebt geen privacy meer...

2. je slaapt bijna niet, door optredens, voorbereidingen, liedjes, en ja, toch de hoofdzaak je bent met 3 andere idioten, dus slapen kan eigenlijk niet echt goed...
3. er word veel over je geroddeld, je moet altijd letten op wat je zegt, het staat zo in een roddel magazine.
4. je ziet je familie nauwelijks...

maarja, er zijn natuurlijk ook pluspunten, namel..- PLINGG.
ik word verstoord door mijn mobiel. ik kijk snel wie het is, en krijg een glimlach op mijn gezicht als ik zie dat het van Niall is.

'ik mis je :('

ik glimlach en antwoord snel terug.

'Ik jou nog meer :( '

al snel krijg ik antwoord terug.

'ik hou van je xx'

'ik ook van jou xxx'

Ik sluit mijn mobiel af en richt me op de dingen die ik voor school moet hebben. Ik maak een lijstje zodat ik dat later allemaal kan halen. maar voor nu gaat de chillmodus in.

x