"Oke jongens, veel plezier vanavond en succes, vergeet niet wat van jullie verwacht word" rond Paul zijn verhaal af. De jongens knikken en lopen het podium op, het luide gebrul van de fans slaat los en de avond begint.
Vandaag is het laatste concert in Brazilië, dan reizen we terug naar Londen, waar we onderweg stoppen in China (A/N oke onderweg? Nee hahah gwn niet ik denk dat dat meer omrijden is maarja, ik ben niet goed ik topo oke? X) in China blijven we 2 dagen, dan gaan we eindelijk écht naar Londen. En dan ga ik mijn echte familie ontmoeten,
Mijn echte moeder
Mijn echte vader
Misschien heb ik wel meerdere broers of zussen? Dat zou wel leuk zijn! En ook weer raar, want dat Betekend dat ik en Cameron weggedreven zijn en ze de andere kinderen hebben behoud. Wat ook raar is is dat Cameron nu gewoon bij zijn ouders woont, waarom hebben ze mij niet opgehaald? Houdt Cameron überhaupt wel van me? Hij heeft me in de steek gelaten, bij wild vreemde mensen die we eigenlijk niet kenden. Hij heeft me verraden.
Is het wel zo handig om ze op te zoeken? Ik bedenk me opeens dat ze mij helemaal niet willen... Ze hebben me niet voor niets weg gehaald...
"Lot, waar ben je ik vredes naam mee bezig?" Vraagt Niall lachend. Ik lig op ze kop op de bank.
"Denken"
"Oeh, meestal gaat het niet zo goed he? Als jij denkt" zegt Niall grappend.
Ik ga recht zitten.
Ik kijk hem zo serieus mogelijk aan, een staal gezicht, ook wel genoemd.
"Hoor jij iemand lachen?"
Niall zijn uitdrukking veranderd in de seconde en hij kijkt beschaamd voor zich uit. Zijn gezicht naar de vloer gericht. "Sorry" mompelt hij.
Oke dit moment, dit is goud waard, wacht, Wat zeg ik, eerder platina.
Nu houd ik het niet meer en mijn mond schiet open. Een harde, hele hele hele harde lach vult de kamer. Niall zie ik nu ook wel lachen. Hij moet nog even denken van wat er is gebeurd, hahaha, geniaal. De deur gaat open en de andere jongens lopen binnen. Onder tussen lig ik op de grond. Ze kijken fronsend van mij naar Niall en weer terug. Dan beginnen ze mee te lachen. En Niall word een beetje rood, klein beetje maar hoor XD
POV NIALL
daar ligt ze dan, mij uit te lachen. Ik grinnik en ren dan op haar af en begin haar te kietelen. "HAHAHA STOPP" "NEE HAHAHA" "AL JE BLIEEEFFTT" "NEEEE" gebrul vult d'r kamer. Hard gebrul, geloof mij maar, en ik ben wat gewend.
M
We zitten op de bank, Lotte zit nog half in de slappe lach, nadat ze alles aan de jongens heeft verteld.
"Het was wel cute hoor, je rode wangetjes , Nialler" zegt ze nog lachend.
JE LEEST
MR. ANONIEM
FanfictionLotte, een klein maar modebewust meisje krijgt een w'appje binnen van 'onbekend' Moet ze hierop ingaan? Of het negeren? Ze kan het niet uitstaan en besluit toch wat terug te sturen. Uren lange gesprekken volgen. Maar Lotte weet nog steeds niet met w...
