MR. ANONIEM

48

POV LOTTE

"Laat me gaan, Alsjeblieft" smeek ik voor de zoveelste keer, in 4 weken. "Nooit" ik krijg een stomp in mijn maag.  ik krimp in een. "alsjeblieft" fluister ik. "Doe me niet weer pijn"
Een luid gelach vult de kamer. "Lotje toch, zo heb ik je nog nooit zien smeken, het is wel schattig. misschien moeten we je nog meer pijn doen, dan wordt je misschien nog schattiger" de afschuwelijke stem van Bryan vult de kamer, ik kijk heb dodelijk aan en krijg dan nog een klap wat me buiten bewustzijn brengt.

POV NIALL

"wat?! weten jullie waar ze is?" schreeuw ik, toch wel een beetje blij, naar de politie.
" We kunnen niets met zekerheid zeggen, maar we vermoeden dat de dader zich in een oud grot houdt. we gaan er onmiddelijk op af, we verwachten van u dat u mee gaat, maar in de auto blijft totdat we uw vriendin eruit hebben gekregen, begrepen?"  ik knik. "maar natuurlijk"
ik snel naar mijn bedkant, van de tourbus. we zijn al die tijd in de tourbus gebleven, eerder dat we lotte niet hebben, gaan we niet. iedereen was het daar mee eens. ik kijk even in de spiegel. mijn haar staat  alle kanten omhoog. mijn ogen zien er moe uit, met wallen eronder. ik heb bijna niet geslapen, sinds lotte weg is. daar had ik geen tijd voor, is moet lotte zoeken. Er ging van alles door mijn hoofd heen, wat hebben ze met haar gedaan? lotte. is ze veilig? lotte. leeft ze nog? lotte. zie ik haar ooit nog terug? lotte. waar ben je, lotte?!

ik heb mijn schoenen aan en stap in de politie auto, samen met een heel team rijden we naar de plaats delict.
Daar aangekomen blijf ik zoals afgesproken in de auto zitten. Mijn ogen dwalen af naar het ingestorte gebouw. zouden ze lotte daar al die tijd in gevangen hebben gehouden? Is dit mijn schuld? ik ben beroemd, als lotte mij niet ontmoet had (en ik haar niet ofcourse) dan zat ze hier waarschijnlijk niet.
Shit, wat ben ik een slecht vriendje. Ik zie iets bewegen wat steeds dichter bij komt, het is een brancard, met Lotte erop!! ik sprint de auto uit en ren op haar af. Haar ogen zijn gesloten, is ze dood? bang kijk in de ambulance broeders aan, ze schudden hun hoofd, om te bevestigen dat ze niet dood is. godzijdank, pfff. ik kreeg een hard aanval. ik aai haar over haar haren. ze ziet er slecht uit. onder het bloed, blauwe en open plekken. opgedroogde tranen over haar gezicht lopend gestopt. ik loop mee de ambulance in, op weg naar het ziekenhuis.........

HEEE, SORRY DAT HET ZO LANG GEDUURD HEEFT! ECHT SORRY DAARVOOR!