Ο Ετεροθαλής αδερφός μου... #Wattys2016

Κεφάλαιο 38

Rose's pov:

Οι μέρες κυλάνε ομαλά σαν το νερό στο ρυάκι και πια η ημέρα είναι Πέμπτη. Είναι μια μέρα πριν την συνάντηση με τους Ιταλούς και η ημέρα που ο πατέρας μου έχει άδεια.
Το πόδι μου είναι αρκετά καλύτερα αν και κουτσαίνω ακόμα...

Το σχολείο μόλις τελείωσε και πάμε σπίτι με τον Χάρι. Μπαίνουμε από την πίσω πόρτα στα σπίτι και βλέπουμε τον πατέρα μου να κάθεται στο τραπέζι της κουζίνας και να ασχολείται με τον υπολογιστή του ενώ ξεφύλλιζε κάτι χαρτιά.

Ν- γιατί ήρθατε από την πίσω πόρτα; (ρωτάει χωρίς να πάρει το βλέμμα του από την δουλειά του)

R- δεν είχα κλειδιά

Ν- καλά... Αφήστε τα πράγματα σας και ελάτε να φάμε.

Ανεβαίνουμε στα δωμάτια μας και μετά από λίγο, βγαίνουμε ταυτόχρονα. Χαμογελάμε και πάμε στην κουζίνα. Το τραπέζι είναι λίγο πρόχειρα στρωμένο ενώ ο μπαμπάς ζεσταίνει το φαγητό. Καθόμαστε εγώ και ο Χάρι δίπλα-δίπλα και μετά από λίγο κάθεται και ο μπαμπάς απέναντί μας.

Ν- πως ήταν η μέρα σας;

Η- καλά...

Ν- αγάπη μου παρατήρησα ότι περπατάς με δυσκολία... Όλα καλά;

Κοιταζόμαστε με τον Χάρι

R- μπορούμε να μιλήσουμε μετά;

Ν- όπως θες... Ελπίζω να μην είναι κάτι πολύ σοβαρό...

R- όχι όχι... Απλά θέλω να μιλήσουμε πατέρας προς κόρη, χωρίς παρεξήγηση Χάρι

Η- καμιά παρεξήγηση...

Προσπαθώ να φάω όσο πιο αργά μπορώ για να το καθυστερήσω αλλά μετά από μισή ώρα έχουμε όλοι φάει. Βοηθάει και ο Χάρι στο μάζεμα του τραπεζιού ώστε να μην μιλήσω από τώρα με τον μπαμπά μου.

" Rose αν με ακούς, που θα το κάνεις, μπορώ να σου πω κανά δυο πράγματα που μπορείς να πεις στον πατέρα σου "

" Ευχαριστώ αλλά θα τα καταφέρω μόνη μου "

" Πεισματάρα... " λέει και χαμογελάει

Δεν θα θυμώσω τώρα γιατί έχω αλλά πράγματα που με ανησυχούν τώρα...

Όταν πια έχουμε μαζέψει ο Χάρι πάει πάνω κα καθόμαστε εγώ και ο μπαμπάς στο σαλόνι.

Ν- λοιπόν;

R-μην φρικάρεις αλλά... Εκεί που περπατούσαμε εγώ και ο Χάρι σε ένα πεζόδρομο, κάποιοι ληστές βγήκαν από μια τράπεζα και άρχισαν να πυροβολούν όπου να'ναι και... Πέτυχαν και εμένα στο πόδι...