Ο Ετεροθαλής αδερφός μου... #Wattys2016

Κεφάλαιο 78

Rose's pov:

Μ- Ροουζ... Ξύπνα παιδί μου...

R- μην με λες έτσι (λέω κοιμισμένα)

Μ- έλα και έχω κάτι να σου πω..

R- μου λες μετά

Μ- μην είσαι τόσο πεισματάρα!

R- το πείσμα είναι καλό...

Μ-... Σε ορισμένες περιπτώσεις...

R- καλά καλά Ο,τι πεις (λέω και αλλάζω πλευρό, προσπαθώντας να ξανακοιμηθώ)

Μ- σήκω

R- γαμησου

Μ- ει! Για να σου πω νεαρή μου..

R- δεν θα μου πεις τίποτα. Είμαι 17 χρονών λογικό να βρίζω και ειδικά εσένα

Μ- άσε τις βλακείες τώρα και σήκω πάνω

R- βρίσε χειρότερα δεν θα σε παρεξηγείσω...

Μ- Ροουζ!

R- δυο λεπτά ακόμα..

Μ- όχι και δυο λεπτά!

R- τι νεύρα είναι αυτά πρωί πρωί;! Σε εμένα βρήκες να ξεσπάσεις;! Ο Πάμπλο δεν σου αρκεί;

Μ- μην μιλάς έτσι για αυτόν είναι απλά ο συνεργάτης μου!

R- καλά καλά... Έτσι το λέμε τώρα...

Μ- και να ήταν το οτιδήποτε για εμένα, δεν θα έπρεπε να σε αφορά!

R- καλά καλά κόβεις τώρα την γκρίνια για να κοιμηθώ;

Μ- ήρθε ένα δέμα για εσένα

Σηκώνομαι απότομα καθώς η απορία έχει γίνει εμφανής στο βλέμμα μου.

R- να φανταστώ έλεγξατε τα πάντα...

Μ- μόνο εγώ... Είναι από τον αδερφό σου

Τα μάτια μου γουρλώνουν καθώς ένας κόμπος δημιουργείται στο στομάχι μου. Τι μπορεί να έχει μέσα..;

Μ- έχει και ένα γράμμα...

R- και... Τι λέει;

Μ- δες το και μόνη σου...

Αναστενάζω και στέκομαι όρθια δίπλα της. Προχωράμε στον κλασσικό διάδρομο αλλά αυτή την φορά, πηγαίνω σε άλλη αίθουσα. Έχει πάλι δύο καρέκλες και ένα τραπέζι αλλά το μακρόστενο παράθυρο που βρίσκεται ψηλά στον πλαϊνό τοίχο, αφήνει το μεσημεριανό φως να φωτίσει το δωμάτιο.

Ένα μικρό δέμα είναι τοποθετημένο στο τραπέζι στο κέντρο του τραπεζιού και κάθομαι για να το ανοίξω.