Ο Ετεροθαλής αδερφός μου... #Wattys2016

Κεφάλαιο 81

Rose's pov:

Το σχέδιο απελευθέρωσης είναι έτοιμο. Ώρα τώρα να τεθεί σε δράση:

Εγώ και η Έμιλι (που θα με βοηθήσει να αποδράσω) πηγαίνουμε έξω στην αυλή για την απογευματινή μας προπόνηση. Δεν είναι τίποτα παραπάνω από το να μας βάζει ένας φύλακας να τρέχουμε γύρω από το κτήριο και μετά κάνουμε ο,τι θέλουμε. Συνήθως ασχολούμαστε με βαράκια, κάνουμε κοιλιακούς και ραχιαίους όπως επίσης σχοινάκι ή και πάλη. Αυτός φυσικά, δεν μας επιβλέπει καθώς όλο και κάποια θα γαμάει στο μπάνιο. Βασίζεται μόνο στους σκοπευτές της σκεπής... Μεγάλο του λάθος...
Μόλις τελειώσαμε τους γύρους και κάνουμε πως εξασκούμαστε στο μποξ, καθώς η Έμιλι κρατάει έναν μικρό σάκο και εγώ τον βαράω. Με το που φεύγει ο φύλακας, εφαρμόζουμε το βήμα νούμερο 2:

Προσποιούμενη ότι κάνω πους-απς, με το κατσαβίδι που έκλεψα, ξεβιδώνω το καπάκι του υπονόμου χωρίς να με υποψιάζεται κανένας αφού η Έμιλι με καλύπτει. Όταν αφαιρώ και την τελευταία βίδα, της κάνω νόημα να εφαρμόσει αυτό που της είχα πει να κάνει:

Με μια αυτοσχέδια σφεντόνα ρίχνει μια αρκετά μεγάλη και βαριά πέτρα στο κεφάλι του ενός σκοπευτή και σωριάζεται κάτω. Κάνει το ίδιο και με άλλους 3 σκοπευτές εκεί κοντά αφήνοντας το πεδίο ελεύθερο. Σχεδόν...

Τρέχει μέσα στο εστιατόριο όπου αρχίζει και φωνάζει να μπούνε όλοι μέσα για μια σημαντική ανακοίνωση. Όλοι μαζεύονται μέσα ενώ εγώ κρύβομαι κάτω από ένα τραπέζι, μιας και υπάρχουν πολλά διάσπαρτα στην αυλή.

Όταν πια ο χώρος άδειασε, τρέχω στο φρεάτιο και μπαίνω στον υπόνομο. Είναι λίγο αηδία αλλά αυτό είναι το τελευταίο πράγμα που με νοιάζει. Λίγο πριν ξαναβιδώσω το καπάκι βλέπω την Έμιλι.

Ε- έρχομαι μαζί σου! Δεν πρόκειται να κάτσω άλλο εδώ!

R- στο χρωστούσα καθώς με βοήθησες...

Ε- μα ναι!

R- ησυχία τώρα! Δεν έχουμε φύγει ακόμα...

Περπατάμε μέσα στα βρώμικα νερά του υπονόμου όπου φτάνουν μέχρι τις κοιλιές μας. Από μακρυά, φως από φακούς εμφανίζεται και κρυβόμαστε σε έναν γιγάντιο σωλήνα.

Διάφορες ανδρικές φωνές μας πλησιάζουν αλλά δεν κινούμαστε. Η οποιαδήποτε κίνηση μας τώρα, θα μας ξαναστείλει σε εκείνη την τρύπα.

Σταματάνε ακριβώς δίπλα μας, χωρίς όμως να μας δουν. Κρατάμε την αναπνοή μας για πολύ ώρα μέχρι που επιτέλους κάνουν αναστροφή και φεύγουν.
Όταν πια ακούγονται μόνο το αηδιαστικό νερό που κυλάει και οι τσιρίδες των αρουραίων, βγαίνουμε από την κρυψώνα μας
Ε- και τώρα που πάμε;

R- όσο πιο μακρυά γίνεται...

Γειααα σααας!!!! Ξέρω μικρό, βαρετό αλλά δεν προλάβαινα για κάτι καλύτερο Χ(
Απέδρασαν!!! Το είχε πάρει απόφαση και τα κατάφερε!! Και ήταν αρκετά εύκολο κιόλας!!
Μπορεί και το επόμενο να μην είναι και τόσο συναρπαστικό αλλά στο 83ο κεφάλαιο σας έχω μια έκπληξη ;-)
Μπορεί και να μην είναι αυτό που σκεφτόσαστε. Θα το δούμε την Τετάρτη ;-) <333
Μέχρι αύριο, φιλιά πολλά :* :* :* :* :* :* :* :* :* :* :* :* :* :*