Ο Ετεροθαλής αδερφός μου... #Wattys2016

Κεφάλαιο 100

Mary's pov:

Με κοιτάει έκπληκτος αλλά μετά ένα πονηρό χαμόγελο δημιουργείται στα χείλη του.

Η- δηλαδή... ΑΝ δεχτώ,..θα είμαι μαζί της;

Μ- ναι. Θα έχετε ένα δωμάτιο μαζί απλά εσύ θα πρέπει να πηγαίνεις στην σχολή για τα μαθήματα ενώ αυτή θα μένει εκεί
Η- ναι λογικό... (σιωπή) θα δεχτώ υπό έναν όρο...

Μ- εγώ θέτω τους όρους εδώ

Η- αν θέλεις η κόρη σου να μεγαλώσει μόνη της το παιδί μέσα στην στεναχώρια, τότε εντάξει...

Μ- μην παίρνεις και πολύ αέρα γιατί μπορώ εδώ και τώρα να σε ξεπετάξω και να σε στείλω στα πιο βαθιά μέρη της κολάσεως

Η- δεν τολμάς να το κάνεις. Η Ροουζ θα στεναχωρηθεί πολύ και δεν θέλεις να βλέπεις την κόρη σου συντετριμμένη...

Μ- μην χρησιμοποιείς την ευαισθησία της κόρης μου σαν όπλο σου...

Η- δεν το κάνω. Απλά σου λέω τις συνέπειες των απειλών σου...

Ξεφυσάω και μετά από μακροχρόνια σιωπή, ρωτάω:

Μ- ποιος είναι ο όρος;

Η- να γίνουν και οι σύμμαχοι μου μαθητευόμενος πράκτορες...

Μ- αυτό αποκλείεται!

Η- τότε μην περιμένεις να έρθω κι εγώ...

Μ- είσαι πολύ δεμένος με τους συνεργάτες σου

Η- είναι η δεύτερη οικογένεια μου

Άλλη μια φορά, η σιωπή καταπλακωνει το δωμάτιο

Μ- βασικά, θα μου φαινόντουσαν χρήσιμοι... Ειδικά ο μικρός...

Η- οπότε; Είμαστε σύμφωνοι;

Μ- ναι...

Κάνουμε μια δυνατή χειραψία και σηκώνομαι να φύγω. Τρέχει στην πόρτα αλλά πριν βγει ρωτάει:

Η- πότε ξεκινάμε;

Από την χροιά στην φωνή του καταλαβαίνω ότι ανυπομονεί να αρχίσει, ανυπομονεί να την δει. Έχει πάνω από ένα τρίμηνο που δεν είναι κοντά του και φαίνεται ότι του λείπει πολύ. Δεν μπορώ να τους κρατήσω χώρια. Όχι πως το ήθελα! Αφού η Ροουζ δεν το άντεχε και το έβλεπα! Απλά... Ήμουν επιφυλακτική ως προς το πόσο την αγαπάει. Αλλά τώρα πια είμαι σίγουρη ότι θα της συμπεριφερθεί όσο πραγματικά αξίζει... Ότι είναι τρελός για αυτήν κυριολεκτικά.

Μ- αμέσως τώρα

Μου χαμογελάει και τρέχει έξω.

Όταν βγαίνω κι εγώ, τους βλέπω αγκαλιασμένους. Αυτή έχει τα χέρια της γύρω από την μέση του ενώ αυτός έχει τα δικά του γύρω από το κεφάλι της, το οποίο ακουμπάει στο στέρνο του. Χαϊδεύει τα μαλλιά της ενώ που και που την φιλάει στο κεφάλι ενώ κλαίνε. Και οι δυο. Τόσο καιρό μακρυά δεν τους έκανε καλό. Καθόλου καλό...

Το σώμα της τραντάζει από τους λυγμούς ενώ αυτός της λέει διάφορα γλυκόλογα που δεν μπορώ να ακούσω.

Δεν θέλω να τους το χαλάσω. Θα ετοιμάσω ο,τι χρειάζονται και μετά θα τους το πω. Αυτή η στιγμή είναι δική τους.

Πάντως την αγαπάει πολύ! Χαίρομαι που δεν θα καταντήσει όπως εγώ. Της αξίζει μια ευτυχισμένη ζωή μετά από τόσα που της έκανα. Και θα κάνω τα πάντα για να μείνει έτσι όπως είναι. Εξάλλου είναι το μόνο που μπορώ να κάνω για να της το ξεπληρώσω...

Γειααααα σααααας!!!!! Φτάσαμε στο 100ο κεφάλαιο!!!! Δεν τελείωσε όμως η ιστορία!! Έχω και άλλα πράγματα στο πονηρό μυαλό μου ;-) (χεχεχεχε)
Δέχτηκε!! Δέχτηκε!! Και μαζί του, θα είναι όλη η συμμορία! Κάποιοι το είπαν στα σχόλια αλλά δεν απάντησα για να μην το προδώσω ;-)
Αυτό το κεφάλαιο το αφιερώνω στην Aristeakzkd<333
Επόμενο θα προσπαθήσω σήμερα γιατί ήταν και μικρό κεφάλαιο.. :/ συγνώμη Χ(
Απλά το αφήνω εδώ για να αυξηθεί η αγωνία (κι εγώ σας αγαπώ *.*)
Μέχρι την επόμενη φορά φιλιά πολλά :* :* :* :* :* :* :* :* :* :* :* :*