Decicated sa Lead Star ng storyang 'to. Basahing mabuti girl, baka sakaling may mga dialogues na maka-tulong sayo. Though I'm not that sure of 'em. XD
[ Scene 22 ]
**YNA'S POV**
"Uhm.. Yuu?" Kinakausap ko siya kahit naka-pikit siya. Nasa clinic kami. Dumugo kasi yung labi niya sa pagkaka-suntok sa kanya.
Ano ba yan! Feeling ko ako palagi ang dahilan kaya nasisira yung mukha niya..
"Oh?" Minulat niya yung isa niyang mata.
"Sorry.."
"Bakit ka nagso-sorry? Hindi naman ikaw ang sumuntok sa'kin.."
"Hindi nga ako, pero parang ako pa rin ang may kasalanan kaya ka nagka-ganyan.. Sorry.."
"Wala yun.. It's for you anyway."
........................
"You like him, right?" Nagsalita siya after a minute of silence.
"H-huh?"
"Paolo.. You like him.."
"Hah.. Am I that obvious?"
"Nah.. Not really. Ngayon-ngayon ko lang din napansin."
"Nakakahiya naman. Haha!"
"Bakit hindi mo na lang siya kausapin? I think.. He likes you as well.."
"Ako?? Gusto nun? Nakuuu!! Kulang na lang magka-palit sila ng mukha nung Hanna niya. Magsama sila forever.. Kung gusto nila.."
"But you're hurting.." Umupo na siya.
"Eh anong magagawa ko? Kung gagawin kong big deal ang lahat.. Maaapektuhan lahat.. Yung pag-arte ko, yung pag-aaral ko.. Yung emotions ko. Ayokong aksayahin ang panahon ko sa pagmumukmok para sa kanya. If he doesn't like me, let him be. Hindi lang siya ang lalaki sa mundo."
"You're one strong girl. Eh paano nga kapag gusto ka rin niya?" Kulit naman ni Yuu..
"Hindi ko alam. I'm in the process of moving on.. Ayoko ng feeling ng nasasaktan."
"Nai-iyak mo na ba yan?"
"Ha?"
Nalilito ako sa tanong niya. Naghihintay ako ng sagot mula sa kanya pero imbis na sagot ang makuha ko..
Hinila niya ako at niyakap.
"Iiyak mo muna. It will help.." Sabi niya habang hinahagod ang buhok ko.
Wala talaga sa isip ko na iiyakan ko ang lalaking yun.. Pero hindi ko rin napigilan.. Kahit ayaw ko, napa-iyak ako sa dibdib ni Yuu.
It felt great.
"Let me help you.. to heal your wounded heart."
- - -
**HANNA'S POV**
Umuwi na si Pao. Masyadong malaki yata yung gulong nangyari kanina.. Lahat ng tingin ng tao nasa amin. Hindi na yata niya kinaya yung pressure.
Ako naman, nasa garden lang. Nagi-isip isip.
Tama pa ba yung pinasok ko? I thought I was going to help them.. Pero bakit mukhang ako ang naka-sira?
May paraan pa ba para maibalik ko ang lahat sa normal?
Habang malalim ang iniisip ko, nag-ring ang phone ko.
"Hello, Hany?" Hay. Mas lalo akong nagi-guilty sa boses na narinig ko sa kabilang linya.
"Sandi.."
"Oh? What's with the sad tone?"
"Sorry.."
"Tss.. It's okay. Nangyari na eh. Ayusin na lang natin 'to.."
"Paano? Kasalanan ko talaga 'to.."
"Sshh.. It wasn't entirely your fault! In fact I know you did your best in playing your part. Sorry din sa mga nasabi ko kanina.. uminit lang talaga ang ulo ko nung nakita kong umiiyak si Yna."
"Okay lang. I deserve it. Kung hindi na lang sana ako umiyak, hindi sana maaawa si Paolo sa'kin."
"Hay.. Ganito, aayusin natin ito okay?"
"Okay. I promise to do everything to bring them back together!"
"Good. Mag-plano tayo ulit. Kita tayo sa Student's Council's Office pagkatapos ng program, that would be... Twenty minutes from now, 'kay? Bye."
"Bye."
Twenty minutes pa akong maghi-hintay..
Nagi-guilty talaga ako. Sana maayos na lahat.. Ayokong masira ang relasyon nilang dalawa, paano na ang love team ng drama club at yung mga fans nila?
Tatanggapin ko lahat ng insulto.. Basta maayos ko lang yung gulong pinasukan ko.
