Author’s Corner:
Waaaa. Hanggang dito po muna, alam kong medyo bumilis ang mga pangayayari.. Pasensya na haha!! Katatapos lang ng exams at buwang pa po ako..
Nakaka-matay ang researches at investigatory projects!! Nakalimutan ko pang maglibrary. Patay ako nito. Huhu!!
Salamat po!! ^O^
P.S. Natatawa ako, hanggang ngayon, wala pa ring pangalan si “Sir” na adviser ng drama club. Hoho!!
**********************************************************************************************
[ Scene 47 ]
**YNA’S POV**
“Oh my!! You’re so pretty Yna!! The dress, I mean all of them looks good on you!! Ang sarap mong damitan!! You’re like a doll!!” Niyakap pa ako ni Tita Ganda. Waaaaa!! Too much flattery >///////<
”Eeeeeh.. Tita hindi naman po, haha!”
“I’m telling the truth! Nags-standout ka talaga!” Niyakap niya ulit ako.
Nakita ko naman sa pintuan ng club room si Lindsay, she’s making faces.
“Akala mo naman totoo lahat ng papuring yun. Uto-uto.” Bulong niya. Hoy! Narinig ko yun ah!!
Akala ko nawala na siya sa mundong ‘to. Nag-reborn pa pala =___=
”We’ll start in 10 mins.” Sabi ni Sir.
”Ooooooh.. Malapit na kayong mag-start but your I can see Romeo is not yet here..” Sabi ni tita habang lumilingon-lingon pa.
“Maybe because I don’t really have a Romeo.” Bitter naman. Haha!
“Haha! Every girl has, believe me. And speaking of which.. Iiwan ko muna kayo Juliet..” Iniwan nga ako ni Titan a English ng English.
“Hayy..” Napaupo ako. Nasaan na kaya yung Siopao na yun? Sayang ang effort ng mga tao rito kung hindi siya sisipot.
”Miss, mag-isa ka yata.”
May umupo sa tabi ko. Sa pabango pa lang niya, alam kong siya yun. Ang lakas nito magspray ng pabango eh. Ginagawang body spray =__=
“Oh, mabuti naman at naisipan mo pang uma-------“ Natigilan ako nang mapa-lingon ako sa kanya. O//////O
He looks striking in his suit. Ay! Bakit kailangang ganito ang costumes!!
Napatawa siya. OH EM!! Ang obvious yata ng reaction ko!! Naka-nganga pa yata ako!! Nakakahiya!
“Mabuti naman u-umattend ka pa!” Pinilit kong i-compose ang sarili ko.,
“Syempre, I don’t wanna miss any scene… Especially the stunning lady beside me.” He looked at me sincerely. Ayt. Walang ganyanan!
“Tss.” Nginitian ko na lang siya.
“Hey lovebirds! We’ll start in a minute!” Sigaw ni Tita habang tumatawa. Pfft.
Nagkatinginan kami at sabay ding napaiwas. AWKWAAAAARD.
Ang ganda tingnan ng lahat ng cast ngayon, naka-costumes kasi lahat. Ang gwapo rin ni Yuu!!
Nagngingitian na kami kapag nagkikita, pero hindi pa kami nakakapag-usap.
Ramdam ko pa rin yung gap sa amin ni Yuu. Alam ko namang hindi madaling ibalik lahat sa normal.. Nasaktan ko siya eh..
Pero umaasa pa rin ako na magkaka-ayos ulit kami ni Yuu.
Si Hanna naman, pinayagan na na hindi umattend nitong dress rehearsal.. Tapos na kasi ang mga scenes niya, parang isusuot na lang niya yung costumes niya sa play tapos aarte. Magaling naman siya eh.
Actually, mas feel ko nga ngayong naka-costume kami. Parang mas in character ako. Haha! Ang ganda kasi tingnan!
Tsaka, hindi na rin ako masyadong naiilang kay Paolo. Kahit papano, nabawasan na yung awkwardness.. Pwera na lang kung may manga-asar sa’min.
Nakakatawang isipin, na kung dati, may aasar sa’min.. Wala akong mararamdaman.. Sasakyan ko lang at magpa-panggap na sweet kami ni Paolo, and he’ll do the same.
Pero iba ngayon. Ibang-iba na. Naiilang na kami, Natuto na kaming mahiya sa isa’t-isa.. Pero mas naramdaman namin yung pagpapahalaga sa isa’t-isa at yung respeto. Kyaaaah. Ang lalim!
Ano nga ba kami ni Paolo ngayon? It’s complicated?
Madaming tumatakbo sa isip ko habang nagde-deliver kami ng scenes. Mabuti nga at natrain kami na kahit may iba kaming iniisip eh lalabas pa rin ng maayos sa bibig namin ang bawat lines sa script.
Diretso siyang tumitingin sa’kin.. Yung tingin na tagos. His lines were so convincing. Kahit ako na kapartner lang niya at alam kong nasa script lang yung mga sinasabi niya, nakukumbinsi niya. Paano pa kaya ang audience? Ngayon-ngayon ko lang talaga naamin sa sarilim ko na magaling talaga siya sa pag-arte. >___<
Ngayon ko lang naisip namafe-february na.. Malapit na rin kaming grumaduate.. Mami-miss ko talaga ang lahat.. Ang dami-daming nangyrai sa last year ko sa high school.. Nai-iyak tuloy ako. Mabuti na lang at nasa script din na medyo malu-luha ako.
Parang lahat ng firsts ko, ngayon nang-yari eh.
First love, first hug, first holding hands, first “I love you”, pati na rin first kiss >3<.
Pag nalaman kaya ni Paolo na hindi na siya ang first kiss ko, anong magiging reaction niya?
Eh bakit ko ba iniisip? Waaah..
Nag-vow na kami. Tapos na!!
Nagising lang ako sa mga thoughts ko nang marinig ko ang palakpakan ng mga tao. Yung buong staff, students, officers at si Sir.. lahat sila masaya. Lahat kami masaya at proud kasi nakumpleto namin ng maayos ang play na ‘to.. Pinaghirapan talaga namin at pinagpaguran, yet we enjoyed a lot. Sulit lahat ng pagod, puyat at stress na naranasan naming dahil dito. It’s worth it.
“Ano ba yan, naiiyak ako..” Nasabi ko bigla. Pagkasabi ko nun, May nagpunas kaagad ng mga luha ko.
“Iyakin.” Then he hugged me. Mas lalo akong naiyak.
Ano pa ba ang nakakamiss? Ayun oh. >/////////<
