Hayat seni ellerimden öp bağışla beni
Kendime yakın saydığım harap köprülerde dolaştım
Denilir ki çare yok!
Bakalların veresiye defterlerine yazdırın hayatı
Hiç kuşkum yok
Ölüm üçkağıtçı!
Ne varsa kaybolan gidenin
Kiminin alacası kiminin karanlığına
Bir şarkıyım tanımadığın kasabalarda
Meyhanelerde avaz avaz bağırmaktan
Tuzda kanadım da ne oldu?
Kabul gömleğime yüzü yakışıklı
Eli düzgün bir ölüm getirin bana
Annemin elleriyle diktiği
bu beden hükümsüzdür
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KUŞLARLA UZAKTA #Wattys2016
PoesíaGökyüzü ile yeryüzü arasındaki boşluğa dağılıyorum bu acele hayatı izlerken, o cehennem boşluğunda yorgun düşmüş gözyaşlarımın çığlıdır bu sessiz dokunuşum.
