Kalbimi okuduğum
göçebe rüzgarlardan ses gelmeyince
Bu acele hayattan dağılıyorum sana
Kuşlar ne zaman seslense
Kaybolur gider rüzgarda sesleri
Ömrüm teneffüste, biliyorum
Yine çocuk olsam,
annem sabahı getirirdi size
Gülümsemelerimin cenazesi
yarın suratından kalkacak
Gece ince bir kağıttır tütün sararım
Seyret yüreğinden yangınları
Ellerime sığmaz hayat
Kırlarda koşan çocuk rüyaları
ürküttü acıları
Sesimden akan gözyaşlarım uzun kıştı
İnatla öğrendim sabahı
Eski bayramlardan artan sevincimizi
Yazdığım gibi yaşıyorum bu sokaklarda
Herkes susuyor,
Israrla biriken yaraysa dünya şimdi
Ölüyorum kirpiklerinin gürültüsünden
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KUŞLARLA UZAKTA #Wattys2016
PoesíaGökyüzü ile yeryüzü arasındaki boşluğa dağılıyorum bu acele hayatı izlerken, o cehennem boşluğunda yorgun düşmüş gözyaşlarımın çığlıdır bu sessiz dokunuşum.
