Kuşlar uçuyor özgürlüğe kalbimden
Kabuk tutan yaramdan sızıyor acı
Koparıyor son yaprağını takvim
Aşkın rengi gibi hayatımı
Terk ettiniz sen ve kır çiçekleri
Sen gittiğinden beri
Isırılmış bir elma gibi
Yalnızlığım kanıyor günden güne
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KUŞLARLA UZAKTA #Wattys2016
PoesíaGökyüzü ile yeryüzü arasındaki boşluğa dağılıyorum bu acele hayatı izlerken, o cehennem boşluğunda yorgun düşmüş gözyaşlarımın çığlıdır bu sessiz dokunuşum.
