Ontvoerd

Hoofdstuk 11: in de auto

Pov bas
Ik lig hier nu al de hele tijd. Ik begin last te krijgen  van mijn rug. En mijn handen en voeten beginnen ook al te branden. Hou zou het met  Fleur en Thijs gaan? Ik lig hier tenminste nog zonder die idioten. Ik hoor Fleur soms gillen. Dit word nog een lange rit.

Pov Thijs
En nu? Moet ik er wat van zeggen. Misschien is dat pistool niet eens geladen. En is het gwn om mij bang te maken. Maar het kan ook een wel vol geladen pistool zijn en dan heb ik een probleem. Fleur zit mij nog steeds bang aan te kijken. Ik word er zelf ook bang van. Ik ben er nu al klaar mee. En waarschijnlijk moet ik het nog lang gaan vol houden bij die gasten. Waren we maar nooit op vakantie gegaan!!

Pov Fleur
Steeds moet ik denken aan Nikki. Hoe zij dit zo lang heeft vol gehouden. Ik ben nu al super bang. En ik zit misschien net 30 min in de auto bij die gasten. Ik weet niet of ik dit wel vol ga houden. Ik heb dit gevoel nog nooit in mijn leven gehad. Maar ik snap niet wat ze willen bereiken, een gillend bang meisje? Een jongen die bijna doodgeschoten word? Een jongen gepropt in de kofferbak. Wie weet wat ze met Nikki doen? Ik heb zoveel vragen maar ik hou maar gwn mijn mond.

Pov Nikki
Het was 13:45, om die tijd komt Vincent altijd bij me. Of hij wil wat zeggen of gwn bij me in bed liggen. Dit keer was het allebei. Ik deed mijn blouse uit. Hij zijn shirt. En we gingen in bed liggen. Dit was nou al zo vaak gebeurt dat ik het niet meer eng vond. Hij deed verder niets ofzo, hij heeft een keer gezegd dat hij het fijn vind. Hij zei dat ik iets van een make-over moest ofzo. Ik vond het best. Ik mocht niet meer herkend worden. Zodat ze mij niet meer konden vinden. Moeten mijn vriendin dit ook? 'Ja als ze hier aankomen, doe maar alsof je van niets weet. Oke. We liepen naar een kamer. Er stond zo'n dokters  stoel. Hij begon mijn haar te knippen, en blond te verven want ik had zwart haar. Hij trok mijn blouse niet weer aan. Hij wou weer in bed liggen. Eigenlijk ben ik hier erg veranderd. Ik doe alles wat hij zegt. Ook als ik het niet wil. Hij heeft mij gwn in zijn macht. Ik wil dit allemaal niet. Ik wil niet met een vreemde man in bed liggen omdat hij dat fijn vind. Maar ik doe het allemaal wel, omdat ik bang ben. Heel erg bang. Maar ik moet er wel wat van zeggen. Ik denk dat ik het hem ga uitleggen. Misschien helpt het wel. Ik heb geen idee. Uhmm Vincent, het voelt hier niet fijn. Ik wil naar huis. Ik doe de laatste tijd alles wat je wilt. Terwijl ik dat zelf niet eens wil. Ik durfde niets te zeggen, ik was bang dat je mij iets aan zou doen. Maar ik wil het niet meer. Ik ben je slaafje niet. En met je in bed wil ik al helemaal niet. Ik vind het goed als je niet te ver gaat. En die kusjes van je hoef ik ook niet. Doe me aub niets aan. Sorry ik vond dat je het moest weten. Ik begon te huilen. Zou die nu boos zijn. Het was even een tijdje stil. Tot hij mij op zijn schoot zette hij begon mij te troosten. 'Schatje toch, het komt allemaal goed ik zorg toch voor je. Ik ben niet boos ofzo, maar zeg het de volgende keer meteen.' Zei hij. Ik wil niet dat hij mij zijn schatje noemt. Want dat ben ik niet. Het leek wel of het gesprek niets had geholpen en hij ging weer op het bed liggen. Ik moest er naast gaan liggen. Dat gebaar maakte hij. Hij begon me te kussen om mijn buik en zo langzaam om hoog. Ik begon te huilen. Ik wil dit niet!!!