Ontvoerd

Hoofdstuk 12: grote verandering

Pov Nikki
Er stopte een auto voor de deur. Vincent sprong op. Want hij zat bij mij in de kamer. Snel rent hij naar buiten. Ik hoorde Thijs schreeuwen. Fleur huilen. Ik was blij, ze waren er en ze leven nog. Maar waar is bas? Nee bas. Waar is bas?! Ik begon te schreeuwen, hij was de tape vergeten, sukkel. Tijs en Fleur keken meteen mijn kant op. Ze probeerde zich los te rukken. Maar ze hadden hun stevig vast. Er liep een gast naar de kofferbak. Omg zit bas daar in?! En ja hoor. Hij had bloed op mijn gezicht. BAS, gelukkig je leeft nog. Wat hebben ze gedaan? Ik begon te huilen. Ze brachten mijn vrienden naar binnen. Zette ze ook op een stoel, en bond hun vast. Nu zaten we hier. In een lege kamer. Met zijn vieren naast elkaar. Vastgebonden. Vincent begon een heel verhaal te vertellen. Als hij mijn vrienden maar niets aan doet. Hij maakte ons na een preek van ongeveer 30 min los. We begonnen elkaar knuffels te geven, en te huilen. We waren allemaal zo blij. Ze hadden heel veel vragen. Nikki je haar! Wat is er mee gebeurt. Vaak die vragen. Komen jullie nog wel achter zei ik toen. Blijkbaar heeft doen ik me verslikte in dat water hij een mes bij mijn nek gehouden en gezegd dat hij mij zou vermoorden. Toen ik alle verhalen hoorde wist ik dat er meer was gebeurd dan ik wist. Ik was hier blijkbaar al een week. Gelukkig ben ik nu niet meer alleen. Toen we voor mijn gevoel even aan het praten waren (was vast 30 min ofzo) kwam Vincent binnen met Robin, Michel en luuk. Dat waren zijn vrienden. Ze bonden Fleur en Thijs weer vast, mij ook. Maar bas niet. Heeft hij wat gedaan? Ze pakte hem op. Nee laat hem. Kom op nou. Hij heeft toch niets gedaan. We begonnen alle 3 te gillen en te schreeuwen. Totdat luuk tape op onze mond deed. Wat gingen ze nou met bas doen. Ik begon te huilen. Ik was bang. Voor bas. Na ongeveer 15 min niets te horen hoorde ik ineens een hele harde gil. Hij was van bas. Mijn tranen waren net weg, en ik was een beetje rustig. Maar nu niet meer. Ik probeerde me los te rukken. Maar mijn stoel viel om. Dus lag ik nu op de grond. Shit slim Nikki.

Pov bas
Tuurlijk ze moeten mij weer hebben. Waarom mij? Ik heb toch niets gedaan ofzo. Ze tilde me op. Naar een kamer. Er stond zo'n soort dokters lig stoel. Nu werd ik wel bang. Hij zei dat ik er op moest gaan liggen. Ja daagg!!!! Maar toen hij zijn pistool tevoorschijn hielt deed ik het maar wel. Mijn handen werden vast gebonden. En voeten ook. Omg wat ging er gebeuren. Ik ben niet snel bang maar toen ik daar lag met een gerichte pistool op mij was ik echt bang. Wat gaan jullie doen? Waarom mij? Laat me gwn gaan gast. 'We gaan niet iets heel bijzonders doen hoor. Maar we moeten je een soort van make-over geven zodat niemand je meer herkend.' Zei Vincent. Een make-over?! Is die gast gek ofzo. Dat hoeft toch helemaal niet. 'Vind je het goed?' Vroeg 1 van zijn vrienden. Nee tuurlijk niet, dit is ziek gast. Hij hielt het pistool tegen mijn oor. 'Zeg dat nog eens en ik schiet.'zei hij boos. Prima doe maar. Maar het moet wel mooi zijn. 'Tuurlijk bas ik ga niet met iemand die er niet uit ziet over straat en terug naar Nederland.' Zei Vincent. Ik was bang. Ik wist niet wat ze gingen doen. Ze begonnen met een ander kleding stijl. Ik droeg altijd een spijker broek met een gave  trui. Maar dat werd een zwarte broek met een zwarte jas. Het leek wel een gangster. Maar ja om nou te zeggen dat het lelijk is. Dan was ik er niet meer. Mijn haar was eerst bruin. Maar ze wouden het zwart. Nee aub stop. Ik wil geen zwart haar en die kleding ziet er ook niet uit. 'Dat zwarte haar komt er bassie. Maar die kleding is inderdaad best lelijk.' Zei Vincent. Hij pakte nu wel een leuk setje uit de kast. Maar mijn haar zwart kon ik nog steeds niet mee leven. Het ziet er dan echt niet uit denk ik. 'Ben je er klaar voor. We gaan nu beginnen. Gewoon rustig blijven, je ziet het vanzelf wel. En als je gaat bewegen kan het ook mis gaan en loop je voor gek. Dus blijf gwn liggen.' Zei Robin ( volgens mij heet hij zo). Toen ik in de spiegel keek schrok ik en begon te gillen. Het was niet vreselijk ofzo maar mooi ook niet. Ze dwingde me om die kleding aan te doen. Ik was bas gwn niet meer. Maar ik was iemand anders. Ik leek totaal iemand anders. Ze brachten me naar een kamer met allemaal spiegels waar ik nog even goed kon kijken.

Na bas was Thijs aan de beurt. Thijs kreeg blond haar en een hele stoere outfit. Toen hij bas zag schrok hij. Hij leek er totaal niet op. Bas schrok ook van Thijs. Ze waren zo veranderd. Nikki kwam ook al binnen, want zei had dit al allemaal gehad. Bas vond Nikki net zo knap als eerst. Ze hebben elkaar bijna alleen maar gekust. Thijs werd er gek van. Want zijn vriendin kreeg nu een make-over ze waren alle 3 super benieuwd wat ze bij Fleur zouden gaan doen.

Pov Fleur
Ik ben doodsbang, ik zit hier nog alleen in deze kamer. 'Dit is de makkelijkste, deze is overal bang voor. En doet vast al snel wat we zeggen' hoorde ik luuk zeggen. Waarom ben ik de makkelijkste? Dat ben ik niet hoor. Ik weet niet wat ze gaan doen, maar het gaat niet gebeuren. Luuk, Vincent en Robin kwamen binnen. Ze maakte me los. Ik probeerde gelijk al weg te rennen. Het lukte bijna. 'Zozo de tweede keer ontsnappen lukt echt niet schat.' Zei Vincent. Ow let maar op ik kom hier weg met mijn vrienden. En snel ook! Vincent tilde me op, gooide mij over zijn schouder. En liep verder. 'Deze is niet het makkelijkste luuk, deze word zwaar. Maar het is alleen maar leuker voor haar.' Zei Vincent. Hoezo leuker voor mij, bedoelt hij niet minder leuk. Hij Legde me op een stoel. Hij bond mij vast. Ik was zo bang. Wat gaan jullie doen? Ik wil dit niet! Ik probeerde me los te rukken. Het lukte! De vrienden zaten allemaal niet op de letten. Ik ren naar de deur, maar die zat op slot. Shit nu heb ik zeker een heel groot probleem. Doen ik me om draaide stond Vincent daar, hij keek boos, er kwam bijna vuur uit zijn ogen. Michel stond met een pistool in zijn hand. Ik kroop in 1. Ik was zo bang. Sorry Vincent, het was niet de bedoeling. Wat gaan jullie doen? Ik ben bang. Ik rende naar hem toe en gaf hem een knuffel. Shit dit was ook geen goed plan, maar anders schoot hij mij meteen dood. 'Je vertrouwd me mooi. Ik zorg voor je schatje. Dus je doet gwn alles wat ik zeg, of ik ga dat pistool echt gebruiken.' Zei Vincent. Gadverdamme hij noemde mij schatje. En ik ga echt niet alles doen wat hij zegt hoor. Dat dacht hij maar. Zou hij mij dan echt neerschieten? Ik weet het niet. Ik had hem nog steeds vast. Ik wou los laten. Maar hij hielt mij nog stevig vast. Vincent laat me los. 'Nee laat me nog even genieten' Genieten?! Is die gast helemaal gek. Hij tilde me op en zette mij erop. Er hing een jurkje over een stoel. Als ik die maar niet aan moet, ik hou niet van jurkjes. Hij pakte een schaar. Wat ga je daar mee doen?! 'Klein stukje maar hoor Fleur. En het doet geen pijn.' Zei Robin. Nee niet mijn haar. Ik had er zo lang op gespaard. Het was nu echt super lang. Neeee niet doen!!! Maar ik was al te laat. Hij gooide een vlecht op mijn buik. OMG was dat mijn haar. Nee. Ik begon natuurlijk te huilen. Wat een raar mens ben je ook. Jij spoort echt niet he. En die vrienden van je ook niet. Beetje mijn haar af knippen en me in jurkjes hijsen. Ik ben je Barbie pop niet. En mijn vrienden ook niet. Heb je hun dit ook aan gedaan? Is er iets mis gegaan ofzo. Want je bent ziek eng en raar. Jij hoort in een gekkenhuis of gevangenis. En niet hier. Hij had vuur in zijn ogen. Shit het vloog eruit. Shit, shit ,shit waarom ben ik zo dom. Het bleef een heletijd stil. Hij maakte mij los. K*t nu krijg ik het hoor. 'Zozo meisie. Stoer hoor. Een beetje ons gaan uitschelden. Dit krijg je terug. Ik heb nog geen idee hoe. Misschien zie je vrienden nooit meer. Jij moet even iets leren, dat word zeker leuk.' Zei Vincent. Hij gaf me een kus. Hij duwde me in een koude kamer. Er was niets alleen er stond een paal in het midden. Daar bond hij mij aan vast. Moest ik nou hier overleven?! OMG ik overleef dit niet. Ik wil naar huis!!!
-------------------------