Chaos dusz

2. Nowi

-Każdy z nas jest inny, wiec każdy robi coś innego, coś pożytecznego w końcu musimy przetrwać. Razem. To coś jak gra planszowa w której stawiamy na szali własne życie, są tu setki a może nawet tysiące pokoi z których otworzyliśmy tylko garstkę, w każdym było coś innego bez czego nie moglibyśmy żyć, jednak musisz mi uwierzyć na słowo nie jest łatwo otworzyć taki pokój. To tyle w temacie tego miejsca, teraz chodź przedstawię Cię reszcie.

Ciekawość, ciekawość i jeszcze raz ciekawość. Pragnęłam dowiedzieć się wszystkiego, o tym miejscu, o tym chłopaku, o tym jak się stąd wydostać, choć o tym ostatnim nie mam zamiaru nikomu mówić.

Weszliśmy do większej sali gdzie stało osiem osób zwróconych do nas tyłem, każde było doszczętnie pochłonięte wykonywaną przez siebie czynnością.

-Uwaga, mam zaszczyt przedstawić Wam Kathe...

-Kate, po prostu Kate.- w moich uszach Kate brzmi lepiej, Katherine jest takie oficjalne i od teraz tylko ten tajemniczy chłopak będzie mógł się tak do mnie zwracać co wydaje mi się całkiem obiecującą perspektywą.

Wszyscy wpatrywali się we mnie jak w najnowsze dzieło sztuki, jeden z nich widząc moją niczym nie speszoną minę powiedział:

-Musisz nam wybaczyć te ciekawskie spojrzenia, po prostu każda nowa osoba jest nową szansą na przeżycie. Jestem Collin, a to jest Sue, Jim, Leroy, Davis, Loren, Jackie i Selen.

Po kilku chwilach, mogłam powiedzieć jakie są ich profesje i charaktery, niebezpodstawnie oceniam ludzi.

Collin to średniego wzrostu chłopak o rdzawych włosach i metalicznym spojrzeniu szarych oczu, miał ręce sprawne, umięśnione i naznaczone ciężką pracą co tylko potwierdza jego pozycje na stanowisku mechanika.

Sue, niska, chuda, czarne włosy i brązowe oczy. Poza i wyraz twarzy wskazywały na nieśmiałość. Według moich standardów nie wyglądała mi na piękność, ale jest tu kucharką do czego uroda jest jej zbędna i to z tego co mówią wyśmienitą kucharką.

Jim jest wysokim chłopakiem o bystrym spojrzeniu spod gęstego wachlarza rzęs o zielonych oczach. Włosy miał całkowicie szare chociaż wyglądał bardzo młodo, barwnik się zmienił po jednym nie udanym eksperymencie z prądem.

Leroy, rozrabiaka, tyle mogłam powiedzieć o nim po jednym spojrzeniu. Nie mogłam ocenić jego gabarytów zbyt dokładnie gdyż leżał na ziemi majstrując coś w podłodze ale nie wyglądał na małego chłopca . Zapewniał wszystkim rozrywkę i był od zadań fizycznych.

Davis złota rączka, naprawi wszystko,  od zaśniedziałych kabli po skomplikowane mechanizmy. Najmniej urokliwy z tutejszych panów, nadrabia charakterem i poczuciem humoru. 

Loren to uszczypliwa perfekcjonistka z krótką rudą czupryną i zielonymi jak szmaragdy oczami, która dba by zawsze było czysto, bada także jak różne czynniki z otoczenia wpływają na nas, kurz i różne roztocza.

Jackie, błyskotliwa brunetka z zadartym noskiem pod sam sufit. Bawi się tu w panią pielęgniarkę i jak widać nie miała tu z kim konkurować o tytuł miss, cóż teraz ma.

Selen. Sympatyczna dziewczyna o promiennym uśmiechu i cudnych dołeczkach, szczupła jak wszyscy tutaj i mniej więcej mojego wzrostu, może odrobinkę niższa. Która można by tak powiedzieć organizuje wszystko robi plany i pilnuje by wszystko szło po naszej myśli.

I oczywiście pierwsza osoba którą tu zobaczyłam, ale ostatnia którą zdołałam poznać.

Kol, co równie dobrze może być skrótem od Nicolas, ale nie będę wnikać. 

Na razie...